Niedawno Unia Europejska rozważała włączenie kredytów węglowych do unijnego rynku emisji dwutlenku węgla, co mogłoby w nadchodzących latach umożliwić ponowne wykorzystanie kredytów węglowych na unijnym rynku emisji dwutlenku węgla.
Wcześniej Unia Europejska zakazała stosowania międzynarodowych jednostek emisji dwutlenku węgla na swoim rynku emisji od 2020 roku z powodu obaw o tanie międzynarodowe jednostki emisji dwutlenku węgla przy niskich standardach środowiskowych. Po zawieszeniu mechanizmu czystego rozwoju (CDM) UE zajęła stanowcze stanowisko w sprawie stosowania międzynarodowych jednostek emisji dwutlenku węgla i stwierdziła, że nie można ich wykorzystać do osiągnięcia unijnych celów redukcji emisji na 2030 rok.
W listopadzie 2023 r. Komisja Europejska zaproponowała przyjęcie europejskich, dobrowolnych ram certyfikacji wysokiej jakości usuwania dwutlenku węgla, które uzyskały tymczasową zgodę polityczną Rady Europejskiej i Parlamentu po 20 lutego, a ostateczna wersja ustawy została przyjęta w głosowaniu końcowym 12 kwietnia 2024 r.
Wcześniej analizowaliśmy, że z powodu różnych czynników politycznych lub międzynarodowych ograniczeń instytucjonalnych, bez rozważenia uznania lub współpracy z istniejącymi zewnętrznymi emitentami kredytów węglowych i jednostkami certyfikującymi (Verra/GS/Puro itp.), UE pilnie potrzebuje stworzenia brakującego elementu rynku emisji, a mianowicie oficjalnie uznanych, ogólnounijnych ram mechanizmu certyfikacji kredytów węglowych. Nowe ramy pozwolą na opracowanie oficjalnie uznanych, ostatecznych danych dotyczących pochłaniania dwutlenku węgla i zintegrowanie systemu CDRS z narzędziami politycznymi. Uznanie przez UE kredytów węglowych położy podwaliny pod późniejsze przepisy, które zostaną bezpośrednio włączone do istniejącego unijnego systemu rynku emisji.
W rezultacie, na konferencji zorganizowanej przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Handlu Emisjami we Florencji we Włoszech, w środę, Ruben Vermeeren, zastępca szefa wydziału ds. rynku emisji dwutlenku węgla w Komisji Europejskiej, powiedział: „Trwa ocena, czy w nadchodzących latach do systemu należy włączyć uprawnienia do emisji dwutlenku węgla”.
Ponadto jasno zaznaczył, że Komisja Europejska musi do 2026 roku podjąć decyzję o ewentualnym zaproponowaniu przepisów dotyczących dodania do rynku jednostek pochłaniania dwutlenku węgla. Takie jednostki oznaczają eliminację emisji dwutlenku węgla i mogą być generowane poprzez projekty takie jak sadzenie nowych lasów pochłaniających CO2 lub budowanie technologii wychwytujących dwutlenek węgla z atmosfery. Jednostki dostępne do kompensacji na unijnym rynku emisji dwutlenku węgla obejmują dodanie jednostek pochłaniania do istniejących rynków emisji dwutlenku węgla lub utworzenie oddzielnego unijnego rynku jednostek pochłaniania.
Oczywiście, oprócz samocertyfikowanych jednostek emisji dwutlenku węgla w UE, trzeci etap unijnego rynku emisji dwutlenku węgla oficjalnie ustanawia użyteczne ramy dla jednostek emisji dwutlenku węgla generowanych na mocy artykułu 6 Porozumienia paryskiego i jasno wskazuje, że uznanie mechanizmu artykułu 6 zależy od dalszych postępów.
Vermeeren podsumował, podkreślając, że potencjalne korzyści ze zwiększenia ilości pochłanianych emisji dwutlenku węgla na rynku UE obejmują zapewnienie przedsiębiorstwom sposobu na rozwiązanie problemu emisji końcowych, których nie są w stanie wyeliminować. Ostrzegł jednak, że promowanie wykorzystania kredytów węglowych może zniechęcić firmy do faktycznej redukcji emisji, a kompensacja nie może zastąpić faktycznych działań na rzecz redukcji emisji.
Czas publikacji: 26-04-2024