Większość raportów dotyczy trzech najważniejszych szkodników motyli, tj.Chilo suppressalis,Scirpophaga incertulas, ICnaphalocrocis medinalis(wszystkie Crambidae), które są celemBtryż i dwa najważniejsze szkodniki Hemiptera, czyliSogatella furciferaILugens Nilaparvata(oba Delphacidae).
Według literatury, główne drapieżniki szkodników ryżu z rzędu motyli należą do dziesięciu rodzin Araneae, a także inne drapieżne gatunki z Coleoptera, Hemiptera i Neuroptera. Parazytoidy szkodników ryżu z rzędu motyli pochodzą głównie z sześciu rodzin Hymenoptera, a kilka gatunków z dwóch rodzin Diptera (tj. Tachinidae i Sarcophagidae). Oprócz trzech głównych gatunków szkodników owadów z rzędu motyli, LepidopteraNaranga pospolita(Noctuidae),Parnara pospolita(Hesperydae),Grzybnia gotama(Ryżowice) iPseudaletia rozdzielona(Noctuidae) są również odnotowane jako szkodniki ryżu. Ponieważ jednak nie powodują znacznych strat ryżu, są rzadko badane i niewiele jest dostępnych informacji na temat ich naturalnych wrogów.
Naturalnymi wrogami dwóch głównych szkodników pluskwiaków są:S. furciferaIN. lugens, zostały dokładnie przebadane. Większość gatunków drapieżników, o których donoszono, że atakują roślinożerne pluskwiaki, to te same gatunki, które atakują roślinożerne motyle, ponieważ są one głównie generalistami. Parazytoidy szkodników pluskwiaków należących do Delphacidae pochodzą głównie z rodzin błonkówek Trichogrammatidae, Mymaridae i Dryinidae. Podobnie, pasożytoidy błonkówek są znane z pluskwiaków roślinnychNezara zielona(Pentatomidae). Wciornastkistenchaetothrips biformis(Thysanoptera: Thripidae) jest również powszechnym szkodnikiem ryżu w południowych Chinach, a jego drapieżnikami są głównie Coleoptera i Hemiptera, podczas gdy nie odnotowano żadnego pasożyta. Gatunki prostoskrzydłych, takie jakOxya chinensis(Acrididae) powszechnie występują także na polach ryżowych, a ich drapieżnikami są głównie gatunki należące do Araneae, Coleoptera i Mantodea.Oulema oryzae(Chrysomelidae), ważny szkodnik Coleoptera w Chinach, jest atakowany przez drapieżne chrząszcze i błonkówki pasożytnicze. Głównymi naturalnymi wrogami szkodników muchówek są błonkówki pasożytnicze.
Aby ocenić poziom narażenia stawonogów na białka Cry wBtpola ryżowe, w latach 2011 i 2012 przeprowadzono powtórzony eksperyment polowy w pobliżu Xiaogan (prowincja Hubei, Chiny).
Stężenia Cry2A wykryte w tkankach ryżu zebranych w 2011 i 2012 roku były podobne. Najwyższe stężenia Cry2A (od 54 do 115 μg/g DW) zawierały liście ryżu, a następnie pyłek ryżu (od 33 do 46 μg/g DW). Łodygi zawierały najniższe stężenia (od 22 do 32 μg/g DW).
Do zebrania 29 najczęściej spotykanych gatunków stawonogów zamieszkujących rośliny w strefie przybrzeżnej zastosowano różne techniki pobierania próbek (w tym pobieranie metodą ssania, bicie i przeszukiwanie wizualne).Bti kontrolne działki ryżowe w trakcie i po kwitnieniu w 2011 r. oraz przed, w trakcie i po kwitnieniu w 2012 r. Podano najwyższe zmierzone stężenia Cry2A w zebranych stawonogach w dowolnym dniu pobierania próbek.
Łącznie zebrano i przeanalizowano 13 niebędących celem roślinożerców z 11 rodzin należących do Hemiptera, Orthoptera, Diptera i Thysanoptera. W rzędzie Hemiptera dorosłych osobnikówS. furciferai nimfy i osobniki dorosłeN. lugenszawierały śladowe ilości Cry2A (<0,06 μg/g DW), podczas gdy białka nie wykryto u innych gatunków. Natomiast większe ilości Cry2A (od 0,15 do 50,7 μg/g DW) wykryto we wszystkich oprócz jednej próbce Diptera, Thysanoptera i Orthoptera. WciornastkiS. biformiszawierały najwyższe stężenia Cry2A ze wszystkich zebranych stawonogów, które były zbliżone do stężeń w tkankach ryżu. Podczas kwitnienia,S. biformiszawierał Cry2A w stężeniu 51 μg/g DW, co było stężeniem wyższym od stężenia w próbkach pobranych przed anthesis (35 μg/g DW). Podobnie poziom białka wAgromyzasp. (Diptera: Agromyzidae) była >2 razy wyższa w próbkach pobranych podczas kwitnienia ryżu niż przed lub po kwitnieniu. Natomiast poziom wEuconocephalus thunberga(Orthoptera: Tettigoniidae) było prawie 2,5 razy wyższe w próbkach pobranych po kwitnieniu niż w czasie kwitnienia.
Czas publikacji: 06-kwi-2021