Większość raportów dotyczy trzech najważniejszych szkodników motyli, tj.Chilo suppressalis,Scirpophaga incertulas, ICnaphalocrocis medinalis(wszystkie Crambidae), które są celemBtryż i dwa najważniejsze szkodniki Hemiptera, czyliSogatella furciferaINilaparvata lugens(oba Delphacidae).
Według literatury, główne drapieżniki szkodników ryżu z rzędu motyli należą do dziesięciu rodzin Araneae, a także do innych gatunków drapieżnych z rzędu Coleoptera, Hemiptera i Neuroptera. Parazytoidy szkodników ryżu z rzędu motyli pochodzą głównie z sześciu rodzin błonkówek (Hymenoptera), a kilka gatunków z dwóch rodzin muchówek (Tachinidae i Sarcophagidae). Oprócz trzech głównych gatunków motyli, szkodniki te należą do rzędu motyli (Lepidoptera).Naranga aenescens(Noctuidae),Parnara guttata(Hesperiidae),Grzybówka gotama(Nymphalidae) iPseudaletia rozdzielata(Noctuidae) są również uznawane za szkodniki ryżu. Ponieważ jednak nie powodują znacznych strat w ryżu, są rzadko badane, a na temat ich naturalnych wrogów dostępnych jest niewiele informacji.
Naturalnymi wrogami dwóch głównych szkodników pluskwiaków są:S. furciferaIN. lugens, zostały gruntownie zbadane. Większość gatunków drapieżników atakujących pluskwiaki to te same gatunki, które atakują roślinożerne motyle, ponieważ są one głównie generalistami. Parazytoidy szkodników pluskwiaków z rodziny Delphacidae pochodzą głównie z rodzin błonkówek Trichogrammatidae, Mymaridae i Dryinidae. Podobnie, parazytoidy błonkówek są znane z tego, że atakują pluskwiaki.Nezara viridula(Pentatomidae). WciornastkiStenchaetothrips biformis(Thysanoptera: Thripidae) to również powszechny szkodnik ryżu w południowych Chinach, a jego drapieżnikami są głównie chrząszcze i pluskwiaki, natomiast nie odnotowano żadnego pasożyta. Gatunki prostoskrzydłych, takie jakOxya chinensis(Acrididae) powszechnie występują także na polach ryżowych, a ich drapieżnikami są głównie gatunki należące do Araneae, Coleoptera i Mantodea.Oulema oryzaeChrząszcze (Chrysomelidae), ważny szkodnik z rzędu Coleoptera w Chinach, jest atakowany przez drapieżne chrząszcze i błonkówki. Głównymi naturalnymi wrogami szkodników muchówek są błonkówki.
Aby ocenić poziom narażenia stawonogów na białka Cry wBtpola ryżowe, w latach 2011 i 2012 przeprowadzono powtórzony eksperyment polowy w pobliżu Xiaogan (prowincja Hubei, Chiny).
Stężenia Cry2A wykryte w tkankach ryżu zebranych w latach 2011 i 2012 były podobne. Najwyższe stężenia Cry2A stwierdzono w liściach ryżu (od 54 do 115 μg/g suchej masy), a następnie w pyłku ryżu (od 33 do 46 μg/g suchej masy). Łodygi charakteryzowały się najniższymi stężeniami (od 22 do 32 μg/g suchej masy).
Do zebrania 29 najczęściej spotykanych gatunków stawonogów zamieszkujących rośliny w zbiorniku wodnym zastosowano różne techniki pobierania próbek (w tym pobieranie metodą ssania, bicie i przeszukiwanie wizualne).Btoraz kontrolne poletka uprawne ryżu w trakcie i po kwitnieniu w 2011 r. oraz przed, w trakcie i po kwitnieniu w 2012 r. Podano najwyższe zmierzone stężenia Cry2A w zebranych stawonogach w dowolnym dniu pobierania próbek.
Zebrano i przeanalizowano łącznie 13 roślinożerców niebędących obiektem zainteresowania z 11 rodzin należących do Hemiptera, Orthoptera, Diptera i Thysanoptera. W rzędzie Hemiptera dorosłych osobnikówS. furciferai nimfy i osobniki dorosłeN. lugenszawierały śladowe ilości Cry2A (<0,06 μg/g suchej masy), podczas gdy białka tego nie wykryto u innych gatunków. Natomiast większe ilości Cry2A (od 0,15 do 50,7 μg/g suchej masy) wykryto we wszystkich próbkach z rzędu Diptera, Thysanoptera i Orthoptera z wyjątkiem jednej. WciornastkiS. biformiszawierały najwyższe stężenia Cry2A spośród wszystkich zebranych stawonogów, zbliżone do stężeń w tkankach ryżu. Podczas kwitnienia,S. biformiszawierał Cry2A w stężeniu 51 μg/g suchej masy, co było stężeniem wyższym niż w próbkach pobranych przed znieczuleniem (35 μg/g suchej masy). Podobnie, poziom białka wAgromyzasp. (Diptera: Agromyzidae) była >2 razy wyższa w próbkach pobranych podczas kwitnienia ryżu niż przed lub po kwitnieniu. Natomiast poziom wEuconocephalus thunbergii(Orthoptera: Tettigoniidae) było prawie 2,5 razy wyższe w próbkach pobranych po kwitnieniu niż w czasie kwitnienia.
Czas publikacji: 06-04-2021