Niedawny spadek zachorowań na malarię w Wybrzeżu Kości Słoniowej w dużej mierze wynika ze stosowania moskitier o długotrwałym działaniu (LIN). Postęp ten jest jednak zagrożony przez oporność na insektycydy, zmiany behawioralne w populacjach Anopheles gambiae oraz resztkową transmisję malarii, co wymusza konieczność stosowania dodatkowych narzędzi. Dlatego celem niniejszego badania była ocena skuteczności łącznego stosowania moskitier LLIN i Bacillus thuringiensis (Bti) oraz porównanie go z moskitierami LLIN.
Badanie przeprowadzono od marca 2019 do lutego 2020 roku w dwóch grupach badawczych (grupa LLIN + Bti i grupa wyłącznie LLIN) w regionie zdrowotnym Korhogo w północnym Wybrzeżu Kości Słoniowej. W grupie LLIN + Bti, siedliska larw Anopheles były poddawane działaniu Bti co dwa tygodnie, oprócz LLIN. Larwy i osobniki dorosłe komarów zebrano i zidentyfikowano morfologicznie do rodzaju i gatunku, stosując standardowe metody. Członek Ann. Kompleks gambijski został określony za pomocą technologii reakcji łańcuchowej polimerazy. Zakażenie Plasmodium An. Oceniono również częstość występowania malarii w Gambii i lokalnej populacji.
Ogólnie rzecz biorąc, gęstość larw Anopheles spp. była niższa w grupie LLIN + Bti w porównaniu z samą grupą LLIN 0,61 [95% CI 0,41–0,81] larw/nurkowanie (l/nurkowanie) 3,97 [95% CI 3,56–4,38] l/nurkowanie (RR = 6,50; 95% CI 5,81–7,29 P < 0,001). Całkowita szybkość ugryzienia An. Częstość ugryzień S. gambiae wynosiła 0,59 [95% CI 0,43–0,75] na osobę/noc w samej grupie LLIN + Bti, w porównaniu z 2,97 [95% CI 2,02–3,93] ugryzień na osobę/noc w grupie tylko LLIN (P < 0,001). Anopheles gambiae sl jest identyfikowany przede wszystkim jako komar Anopheles. Anopheles gambiae (ss) (95,1%; n = 293), a następnie Anopheles gambiae (4,9%; n = 15). Wskaźnik śmiertelności we krwi ludzkiej w badanym obszarze wyniósł 80,5% (n = 389). EIR dla grupy LLIN + Bti wyniósł 1,36 zakażonych ukąszeń na osobę rocznie (ib/p/r), podczas gdy EIR dla grupy LLIN tylko wyniósł 47,71 ib/p/r. Częstość występowania malarii gwałtownie spadła z 291,8‰ (n = 765) do 111,4‰ (n = 292) w grupie LLIN + Bti (P < 0,001).
Połączenie LLIN i Bti znacząco zmniejszyło występowanie malarii. Połączenie LLIN i Bti może być obiecującym zintegrowanym podejściem do skutecznej kontroli An. Gambia jest wolna od malarii.
Pomimo postępu w zwalczaniu malarii w ciągu ostatnich kilku dekad, problem ten pozostaje poważnym problemem w Afryce Subsaharyjskiej [1]. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) niedawno poinformowała, że w 2023 roku na świecie odnotowano 249 milionów przypadków malarii i szacuje się, że 608 000 zgonów z jej powodu [2]. Region afrykański WHO odpowiada za 95% przypadków malarii i 96% zgonów z jej powodu na świecie, a najbardziej dotknięte są kobiety w ciąży i dzieci poniżej 5. roku życia [2, 3].
Długotrwałe moskitiery owadobójcze (LLIN) i opryskiwanie resztkowe wewnątrz pomieszczeń (IRS) odegrały kluczową rolę w zmniejszeniu obciążenia malarią w Afryce [4]. Rozwój tych narzędzi kontroli wektorów malarii doprowadził do 37% spadku zapadalności na malarię i 60% spadku śmiertelności w latach 2000–2015 [5]. Jednakże trendy obserwowane od 2015 r. uległy alarmującemu zahamowaniu lub nawet przyspieszeniu, a liczba zgonów z powodu malarii pozostaje niedopuszczalnie wysoka, szczególnie w Afryce Subsaharyjskiej [3]. W kilku badaniach stwierdzono, że pojawienie się i rozprzestrzenianie się oporności głównego wektora malarii Anopheles na insektycydy stosowane w ochronie zdrowia publicznego stanowi barierę dla przyszłej skuteczności LLIN i IRS [6,7,8]. Ponadto zmiany w zachowaniu wektorów gryzących na zewnątrz i wcześniej w nocy są odpowiedzialne za transmisję resztkowej malarii i stanowią coraz większy problem [9, 10]. Ograniczenia LLIN i IRS w kontrolowaniu wektorów odpowiedzialnych za transmisję resztkową stanowią główne ograniczenie obecnych wysiłków na rzecz eliminacji malarii [11]. Ponadto utrzymywanie się malarii tłumaczone jest warunkami klimatycznymi i działalnością człowieka, które przyczyniają się do tworzenia siedlisk larw [12].
Zarządzanie źródłami larw (LSM) to podejście do kontroli wektorów oparte na miejscach rozrodu, którego celem jest zmniejszenie liczby miejsc rozrodu oraz liczby larw i poczwarek komarów w nich zawartych [13]. LSM zostało zalecone w kilku badaniach jako dodatkowa zintegrowana strategia kontroli wektorów malarii [14, 15]. W rzeczywistości skuteczność LSM zapewnia podwójną korzyść w walce z ukąszeniami gatunków wektorów malarii zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz [4]. Ponadto kontrola wektorów za pomocą LSM na bazie larwcydów, takich jak Bacillus thuringiensis israelensis (Bti), może rozszerzyć zakres opcji kontroli malarii. Historycznie LSM odegrało kluczową rolę w skutecznej kontroli malarii w Stanach Zjednoczonych, Brazylii, Egipcie, Algierii, Libii, Maroku, Tunezji i Zambii [16,17,18]. Chociaż LSM odegrało ważną rolę w zintegrowanym zarządzaniu szkodnikami w niektórych krajach, które wyeliminowały malarię, LSM nie zostało szeroko zintegrowane z polityką i praktyką kontroli wektorów malarii w Afryce i jest stosowane tylko w programach kontroli wektorów w niektórych krajach Afryki Subsaharyjskiej. krajach [14,15,16,17,18,19]. Jednym z powodów jest powszechne przekonanie, że miejsca rozrodu są zbyt liczne i trudne do znalezienia, co sprawia, że wdrożenie LSM jest bardzo kosztowne [4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 13, 14]. Dlatego Światowa Organizacja Zdrowia od dziesięcioleci zaleca, aby zasoby mobilizowane na kontrolę wektorów malarii koncentrowały się na LLIN i IRS [20, 21]. Dopiero w 2012 roku Światowa Organizacja Zdrowia zaleciła integrację LSM, szczególnie interwencji Bti, jako uzupełnienie LLIN i IRS w niektórych miejscach w Afryce Subsaharyjskiej [20]. Od czasu wydania tej rekomendacji przez WHO przeprowadzono szereg badań pilotażowych dotyczących wykonalności, skuteczności i kosztów stosowania biolarwicydów w Afryce Subsaharyjskiej, które wykazały skuteczność LSM w redukcji zagęszczenia komarów Anopheles i wydajności transmisji malarii pod względem [22, 23]. . , 24].
Wybrzeże Kości Słoniowej należy do 15 krajów o najwyższym obciążeniu malarią na świecie [25]. Częstość występowania malarii w Wybrzeżu Kości Słoniowej stanowi 3,0% globalnego obciążenia malarią, a szacowana zapadalność i liczba przypadków waha się od 300 do ponad 500 na 1000 mieszkańców [25]. Pomimo długiej pory suchej od listopada do maja, malaria rozprzestrzenia się przez cały rok w północnym regionie sawanny kraju [26]. Transmisja malarii w tym regionie jest związana z obecnością dużej liczby bezobjawowych nosicieli Plasmodium falciparum [27]. W tym regionie najczęstszym wektorem malarii jest Anopheles gambiae (SL). Bezpieczeństwo lokalne. Komary Anopheles gambiae składają się głównie z Anopheles gambiae (SS), który jest wysoce odporny na insektycydy i dlatego stwarza wysokie ryzyko resztkowej transmisji malarii [26]. Zastosowanie LLIN może mieć ograniczony wpływ na zmniejszenie transmisji malarii ze względu na oporność lokalnych wektorów na insektycydy i dlatego pozostaje obszarem poważnych obaw. Badania pilotażowe z użyciem Bti lub LLIN wykazały skuteczność w zmniejszaniu zagęszczenia komarów-wektorów w północnym Wybrzeżu Kości Słoniowej. Jednak żadne wcześniejsze badania nie oceniały wpływu wielokrotnego stosowania Bti w połączeniu z LLIN na transmisję i zapadalność na malarię w tym regionie. Dlatego też niniejsze badanie miało na celu ocenę wpływu łącznego stosowania LLIN i Bti na transmisję malarii poprzez porównanie grupy LLIN + Bti z grupą samego LLIN w czterech wioskach w północnym regionie Wybrzeża Kości Słoniowej. Postawiono hipotezę, że wdrożenie LSM opartego na Bti na LLIN doda wartości poprzez dalsze zmniejszenie zagęszczenia komarów malarycznych w porównaniu z samym LLIN. To zintegrowane podejście, ukierunkowane na niedojrzałe komary Anopheles przenoszące Bti oraz dorosłe komary Anopheles przenoszące LLIN, może mieć kluczowe znaczenie dla ograniczenia transmisji malarii na obszarach o wysokiej endemiczności malarii, takich jak wioski w północnym Wybrzeżu Kości Słoniowej. Dlatego wyniki tego badania mogą pomóc w podjęciu decyzji o uwzględnieniu LSM w krajowych programach kontroli wektorów malarii (NMCP) w krajach Afryki Subsaharyjskiej, gdzie choroba ta jest endemiczna.
Niniejsze badanie przeprowadzono w czterech wioskach departamentu Napieldougou (znanego również jako Napier) w strefie sanitarnej Korhogo na północnym Wybrzeżu Kości Słoniowej (ryc. 1). Badane wioski: Kakologo (9° 14′ 2″ N, 5° 35′ 22″ E), Kolekakha (9° 17′ 24″ N, 5° 31′ 00″ E.), Lofinekaha (9° 17′ 31″). ) 5° 36′ 24″ N) i Nambatiurkaha (9° 18′ 36″ N, 5° 31′ 22″ E). Szacuje się, że w 2021 roku populacja Napierledougou wynosiła 31 000 mieszkańców, a prowincja składa się z 53 wiosek z dwoma ośrodkami zdrowia [28]. W prowincji Napyeledougou, gdzie malaria jest główną przyczyną wizyt lekarskich, hospitalizacji i zgonów, do zwalczania wektorów Anopheles stosuje się wyłącznie LLIN [29]. Wszystkie cztery wsie w obu grupach badawczych są obsługiwane przez ten sam ośrodek zdrowia, którego dokumentacja kliniczna przypadków malarii została przeanalizowana w niniejszym badaniu.
Mapa Wybrzeża Kości Słoniowej przedstawiająca obszar badań. (Źródło mapy i oprogramowanie: dane GADM i ArcMap 10.6.1. Moskitiera owadobójcza o długim okresie działania LLIN, Bti Bacillus thuringiensis israelensis
Częstość występowania malarii wśród populacji docelowej Centrum Zdrowia Napiera osiągnęła 82,0% (2038 przypadków) (dane sprzed Bti). We wszystkich czterech wioskach gospodarstwa domowe korzystają wyłącznie z systemu PermaNet® 2.0 LLIN, dystrybuowanego przez Wybrzeża Kości Słoniowej NMCP w 2017 r., z zasięgiem >80% [25, 26, 27, 28, 30]. Wsie należą do regionu Korhogo, który służy jako punkt obserwacyjny dla Narodowej Rady Wojskowej Wybrzeża Kości Słoniowej i jest dostępny przez cały rok. Każda z czterech wiosek ma co najmniej 100 gospodarstw domowych i mniej więcej taką samą populację, a według rejestru zdrowia (dokument roboczy Ministerstwa Zdrowia Wybrzeża Kości Słoniowej) każdego roku zgłaszanych jest kilka przypadków malarii. Malaria jest wywoływana głównie przez Plasmodium falciparum (P. falciparum) i jest przenoszona na ludzi przez Plasmodium. gambiae jest również przenoszona przez komary Anopheles i Anopheles nili w regionie [28]. Kompleks lokalny An. gambiae składa się głównie z komarów rodzaju Anopheles. gambiae ss charakteryzuje się wysoką częstością występowania mutacji kdr (zakres częstości: 90,70–100%) i umiarkowaną częstością występowania alleli ACE-1 (zakres częstości: 55,56–95%) [29].
Średnie roczne opady i temperatury wahają się odpowiednio od 1200 do 1400 mm i 21 do 35 °C, a wilgotność względna (RH) szacowana jest na 58%. Obszar badań charakteryzuje się klimatem sudańskim z 6-miesięczną porą suchą (od listopada do kwietnia) i 6-miesięczną porą deszczową (od maja do października). Region doświadcza niektórych skutków zmiany klimatu, takich jak utrata roślinności i dłuższa pora sucha, charakteryzująca się wysychaniem zbiorników wodnych (niziny, pola ryżowe, stawy, kałuże), które mogą służyć jako siedlisko larw komarów Anopheles. Komary [26].
Badanie przeprowadzono w grupie LLIN + Bti, reprezentowanej przez wsie Kakologo i Nambatiurkaha, oraz w grupie LLIN, reprezentowanej przez wsie Kolekaha i Lofinekaha. W okresie objętym badaniem mieszkańcy wszystkich tych wiosek korzystali wyłącznie z systemu PermaNet® 2.0 LLIN.
Skuteczność LLIN (PermaNet 2.0) w połączeniu z Bti przeciwko komarom Anopheles i przenoszeniu malarii została oceniona w randomizowanym badaniu kontrolowanym (RCT) z dwoma ramionami badania: grupą LLIN + Bti (grupa leczona) i grupą samą LLIN (grupa kontrolna). Rękawy LLIN + Bti są reprezentowane przez Kakologo i Nambatiourkaha, podczas gdy Kolékaha i Lofinékaha zostały zaprojektowane jako ramiona wyłącznie LLIN. We wszystkich czterech wioskach mieszkańcy używają LLIN PermaNet® 2.0 otrzymanego od NMCP Wybrzeża Kości Słoniowej w 2017 roku. Zakłada się, że warunki stosowania PermaNet® 2.0 są takie same w różnych wioskach, ponieważ otrzymały sieć w ten sam sposób. W grupie LLIN + Bti siedliska larw Anopheles były traktowane Bti co dwa tygodnie oprócz LLIN już używanego przez populację. Siedliska larw w wioskach i w promieniu 2 km od centrum każdej wioski poddano leczeniu zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia i Krajowego Centrum Ochrony Przeciwrobaczej Wybrzeża Kości Słoniowej [31]. Natomiast grupa leczona wyłącznie LLIN nie otrzymywała larwobójczego preparatu Bti w okresie badania.
Granulowana forma dyspergowalna w wodzie Bti (Vectobac WG, 37,4% wag.; numer partii 88–916-PG; 3000 międzynarodowych jednostek toksyczności IU/mg; Valent BioScience Corp, USA) została użyta w dawce 0,5 mg/l. . Użyj 16-litrowego opryskiwacza plecakowego i pistoletu natryskowego z włókna szklanego z uchwytem i regulowaną dyszą o szybkości przepływu 52 ml na sekundę (3,1 l/min). Aby przygotować nebulizator zawierający 10 l wody, ilość Bti rozcieńczonego w zawiesinie wynosi 0,5 mg/l × 10 l = 5 mg. Na przykład, dla obszaru o projektowym przepływie wody 10 l, używając 10-litrowego opryskiwacza do oczyszczenia objętości wody, ilość Bti, którą należy rozcieńczyć, wynosi 0,5 mg/l × 20 l = 10 mg. 10 mg Bti zmierzono w terenie za pomocą wagi elektronicznej. Używając szpatułki, przygotuj zawiesinę, mieszając tę ilość Bti w 10-litrowym wiadrze z podziałką. Dawkę tę wybrano po przeprowadzeniu prób terenowych nad skutecznością Bti przeciwko różnym stadiom Anopheles spp. i Culex spp. w warunkach naturalnych na obszarze różnym, ale podobnym do obszaru współczesnych badań [32]. Szybkość stosowania zawiesiny larwicydu i czas stosowania dla każdego miejsca lęgowego obliczono na podstawie szacunkowej objętości wody w miejscu lęgowym [33]. Zastosuj Bti za pomocą skalibrowanego opryskiwacza ręcznego. Nebulizatory są kalibrowane i testowane podczas poszczególnych ćwiczeń i na różnych obszarach, aby zapewnić dostarczenie prawidłowej ilości Bti.
Aby znaleźć najlepszy czas na opryskiwanie miejsc rozrodu larw, zespół zidentyfikował opryskiwanie „okna”. Okno oprysku to okres, w którym produkt jest stosowany w celu osiągnięcia optymalnej skuteczności: w tym badaniu okno oprysku wahało się od 12 godzin do 2 tygodni, w zależności od trwałości Bti. Najwyraźniej, wchłanianie Bti przez larwy w miejscu rozrodu wymaga czasu od 7:00 do 18:00. W ten sposób można uniknąć okresów ulewnych deszczy, które oznaczają przerwanie oprysku i wznowienie go następnego dnia, jeśli pogoda dopisze. Daty oprysków oraz dokładne daty i godziny zależą od obserwowanych warunków pogodowych. Aby skalibrować opryskiwacze plecakowe pod kątem pożądanej dawki Bti, każdy technik jest przeszkolony w zakresie wizualnej kontroli i ustawiania dyszy opryskiwacza oraz utrzymywania ciśnienia. Kalibracja kończy się sprawdzeniem, czy równomierne rozprowadzenie środka Bti na jednostkę powierzchni jest prawidłowe. Opryskiwanie siedliska larw należy przeprowadzać co dwa tygodnie. Działania larwobójcze są przeprowadzane przy wsparciu czterech doświadczonych i dobrze wyszkolonych specjalistów. Działania larwobójcze i uczestnicy są nadzorowani przez doświadczonych opiekunów. Leczenie larwobójcze rozpoczęło się w marcu 2019 r. w porze suchej. W rzeczywistości poprzednie badanie wykazało, że pora sucha jest najbardziej odpowiednim okresem na interwencję larwobójczą ze względu na stabilność miejsc rozrodu i spadek ich liczebności [27]. Oczekuje się, że kontrola larw w porze suchej zapobiegnie przyciąganiu komarów w porze deszczowej. Dwa (02) kilogramy Bti kosztujące 99,29 USD umożliwiają grupie badanej otrzymującej leczenie objęcie wszystkich obszarów. W grupie LLIN+Bti interwencja larwobójcza trwała cały rok, od marca 2019 r. do lutego 2020 r. W sumie w grupie LLIN + Bti wystąpiły 22 przypadki leczenia larwobójczego.
Potencjalne skutki uboczne (takie jak swędzenie, zawroty głowy lub katar) monitorowano za pomocą indywidualnych badań ankietowych użytkowników nebulizatorów biolarwicydów Bti oraz mieszkańców gospodarstw domowych uczestniczących w grupie LIN + Bti.
Przeprowadzono badanie ankietowe wśród 400 gospodarstw domowych (po 200 gospodarstw domowych w każdej grupie badanej) w celu oszacowania odsetka stosowania LLIN w populacji. W badaniu gospodarstw domowych zastosowano metodę kwestionariusza ilościowego. Częstość stosowania LLIN podzielono na trzy grupy wiekowe: 15 lat. Kwestionariusz wypełniono i wyjaśniono w lokalnym języku Senoufo głowie gospodarstwa domowego lub innej osobie dorosłej powyżej 18. roku życia.
Minimalną wielkość badanego gospodarstwa domowego obliczono korzystając ze wzoru opisanego przez Vaughana i Morrowa [34].
n to liczebność próby, e to margines błędu, t to współczynnik bezpieczeństwa wyliczony na podstawie poziomu ufności, a p to odsetek rodziców w populacji posiadających dany atrybut. Każdy element ułamka ma stałą wartość, więc (t) = 1,96; Minimalna liczebność gospodarstwa domowego w tym przypadku w badaniu wynosiła 384 gospodarstwa domowe.
Przed obecnym eksperymentem zidentyfikowano, pobrano próbki, opisano, georeferencjonowano i oznaczono różne typy siedlisk dla larw Anopheles w grupach LLIN+Bti i LLIN. Użyj taśmy mierniczej, aby zmierzyć wielkość kolonii lęgowej. Zagęszczenie larw komarów oceniano następnie co miesiąc przez 12 miesięcy w 30 losowo wybranych miejscach lęgowych na wioskę, co dało łącznie 60 miejsc lęgowych na grupę badawczą. Pobrano 12 próbek larw na obszar badawczy, co odpowiada 22 zabiegom Bti. Celem wyboru tych 30 miejsc lęgowych na wioskę było uchwycenie wystarczającej liczby miejsc zbioru larw we wsiach i jednostkach badawczych, aby zminimalizować stronniczość. Larwy zbierano przez zanurzanie łyżką o pojemności 60 ml [35]. Ze względu na fakt, że niektóre szkółki są bardzo małe i płytkie, konieczne jest użycie małego wiadra innego niż standardowe wiadro WHO (350 ml). Łącznie wykonano 5, 10 lub 20 nurkowań z miejsc lęgowych o obwodzie odpowiednio 10 m. Identyfikację morfologiczną zebranych larw (np. Anopheles, Culex i Aedes) przeprowadzono bezpośrednio w terenie [36]. Zebrane larwy podzielono na dwie kategorie w oparciu o stadium rozwojowe: larwy wczesne (stadia 1 i 2) i larwy późne (stadia 3 i 4) [37]. Larwy zliczono według rodzajów i na każdym stadium rozwojowym. Po zliczeniu larwy komarów są ponownie wprowadzane do miejsc lęgowych i uzupełniane do pierwotnej objętości wodą źródlaną, uzupełnioną deszczówką.
Miejsce lęgowe uznawano za dodatnie, jeśli obecna była co najmniej jedna larwa lub poczwarka dowolnego gatunku komara. Zagęszczenie larw określano, dzieląc liczbę larw tego samego rodzaju przez liczbę nurkowań.
Każde badanie trwało dwa kolejne dni, a dorosłe komary zbierano z 10 gospodarstw domowych wybranych losowo z każdej wioski co dwa miesiące. W trakcie badania każdy zespół badawczy przeprowadził ankiety w 20 gospodarstwach domowych przez trzy kolejne dni. Komary odławiano za pomocą standardowych pułapek okiennych (WT) i pułapek z pyretrum w sprayu (PSC) [38, 39]. Najpierw wszystkie domy w każdej wiosce zostały ponumerowane. Następnie cztery domy w każdej wiosce zostały losowo wybrane jako punkty zbierania dorosłych komarów. W każdym losowo wybranym domu komary zbierano z głównej sypialni. Wybrane sypialnie miały drzwi i okna i były zajęte poprzedniej nocy. Sypialnie pozostawały zamknięte przed rozpoczęciem pracy i podczas zbierania komarów, aby zapobiec wylatywaniu komarów z pomieszczenia. WT został zainstalowany w każdym oknie każdej sypialni jako punkt pobierania próbek komarów. Następnego dnia komary, które dostały się do miejsca pracy z sypialni, zbierano między 06:00 a 08:00 rano. Zbierz komary ze swojego miejsca pracy za pomocą ustnika i przechowuj je w jednorazowym papierowym kubku przykrytym surowym kawałkiem. Moskitiera. Komary odpoczywające w tej samej sypialni zostały odłowione natychmiast po zebraniu próbki WT za pomocą PSC na bazie pyretroidów. Po rozłożeniu białych prześcieradeł na podłodze w sypialni, zamknij drzwi i okna i spryskaj insektycydem (substancje czynne: 0,25% transflutryny + 0,20% permetryny). Około 10 do 15 minut po spryskaniu zdejmij narzutę z spryskanej sypialni, za pomocą pęsety zbierz komary, które wylądowały na białych prześcieradłach, i przechowuj je w szalce Petriego wypełnionej watą nasączoną wodą. Rejestrowano również liczbę osób, które spędziły noc w wybranych sypialniach. Zebrane komary są szybko przekazywane do laboratorium na miejscu w celu dalszej analizy.
W laboratorium wszystkie zebrane komary zostały morfologicznie zidentyfikowane do rodzaju i gatunku [36]. Jajniki Anny. gambiae SL, przy użyciu mikroskopu binokularnego z kroplą wody destylowanej umieszczoną na szkiełku podstawowym [35]. Status parzystości oceniano w celu odróżnienia kobiet wieloródek od pierworódek na podstawie morfologii jajników i tchawicy, a także w celu określenia współczynnika płodności i wieku fizjologicznego [35].
Wskaźnik względny określa się, badając źródło świeżo pobranej mączki krwawej. gambiae metodą immunoenzymatyczną (ELISA) z użyciem krwi pochodzącej od ludzi, zwierząt gospodarskich (bydło, owce, kozy) i kurczaków [40]. Zakażenie entomologiczne (EIR) obliczono za pomocą An. Szacunki kobiet SL w Gambii [41] Ponadto An. Zakażenie Plasmodium gambiae określono, analizując głowę i klatkę piersiową wieloródek za pomocą metody ELISA na antygeny circumsporozoitowe (CSP ELISA) [40]. Na koniec zidentyfikowano członków Ann. gambiae, analizując ich nogi, skrzydła i odwłok za pomocą technik reakcji łańcuchowej polimerazy (PCR) [34].
Dane kliniczne dotyczące malarii uzyskano z rejestru konsultacji klinicznych Centrum Zdrowia Napyeledugou, obejmującego wszystkie cztery wsie objęte badaniem (tj. Kakologo, Kolekaha, Lofinekaha i Nambatiurkaha). Przegląd rejestru koncentrował się na dokumentach z okresu od marca 2018 r. do lutego 2019 r. oraz od marca 2019 r. do lutego 2020 r. Dane kliniczne z okresu od marca 2018 r. do lutego 2019 r. stanowią dane wyjściowe lub dane sprzed interwencji Bti, natomiast dane kliniczne z okresu od marca 2019 r. do lutego 2020 r. stanowią dane sprzed interwencji Bti. Dane po interwencji Bti. Informacje kliniczne, wiek i wieś każdego pacjenta w grupach badawczych LLIN+Bti i LLIN zostały zebrane w rejestrze zdrowia. Dla każdego pacjenta odnotowano informacje takie jak pochodzenie wsi, wiek, rozpoznanie i patologia. W przypadkach analizowanych w niniejszym badaniu malarię potwierdzono szybkim testem diagnostycznym (RDT) i/lub mikroskopowym badaniem malarii po podaniu przez lekarza terapii skojarzonej opartej na artemizynie (ACT). Przypadki malarii podzielono na trzy grupy wiekowe (tj. 15 lat). Roczną zapadalność na malarię na 1000 mieszkańców oszacowano, dzieląc częstość występowania malarii na 1000 mieszkańców przez liczbę ludności wsi.
Dane zebrane w tym badaniu zostały dwukrotnie wprowadzone do bazy danych Microsoft Excel, a następnie zaimportowane do oprogramowania open source R [42] w wersji 3.6.3 w celu przeprowadzenia analizy statystycznej. Pakiet ggplot2 został użyty do narysowania wykresów. Uogólnione modele liniowe z wykorzystaniem regresji Poissona zostały użyte do porównania zagęszczenia larw i średniej liczby ukąszeń komarów na osobę na noc między grupami badawczymi. Pomiary współczynnika istotności (RR) zostały użyte do porównania średnich zagęszczeń larw i wskaźników ukąszeń komarów Culex i Anopheles. Gambia SL została umieszczona pomiędzy dwiema grupami badawczymi, wykorzystując grupę LLIN + Bti jako linię bazową. Wielkości efektu wyrażono jako ilorazy szans i 95% przedziały ufności (95% CI). Współczynnik (RR) testu Poissona został użyty do porównania proporcji i wskaźników zapadalności na malarię przed i po interwencji Bti w każdej grupie badawczej. Zastosowany poziom istotności wynosił 5%.
Protokół badania został zatwierdzony przez Krajową Komisję ds. Etyki Badań Naukowych Ministerstwa Zdrowia i Zdrowia Publicznego Wybrzeża Kości Słoniowej (N/Ref: 001//MSHP/CNESVS-kp), a także przez regionalny okręg zdrowia i administrację Korhogo. Przed pobraniem larw i dorosłych komarów uzyskano podpisaną świadomą zgodę od uczestników badania ankietowego w gospodarstwie domowym, właścicieli i/lub mieszkańców. Dane rodzinne i kliniczne są anonimowe i poufne i dostępne wyłącznie dla wyznaczonych badaczy.
Odwiedzono łącznie 1198 miejsc lęgowych. Spośród tych miejsc lęgowych przebadanych na badanym obszarze 52,5% (n = 629) należało do grupy LLIN + Bti, a 47,5% (n = 569) do grupy tylko LLIN (RR = 1,10 [95% CI 0,98–1,24], P = 0,088). Ogólnie rzecz biorąc, lokalne siedliska larw sklasyfikowano do 12 typów, wśród których największą część siedlisk larw stanowiły pola ryżowe (24,5%, n = 294), następnie odwodnienia burzowe (21,0%, n = 252) i ceramika (8,3). %, n = 99), brzeg rzeki (8,2%, n = 100), kałuża (7,2%, n = 86), kałuża (7,0%, n = 84), wiejska pompa wodna (6,8%, n = 81), odciski kopyt (4,8%, n = 58), bagna (4,0%, n = 48), dzbany (5,2%, n = 62), stawy (1,9%, n = 23) i studnie (0,9%, n = 11). ) .
Ogółem zebrano łącznie 47 274 larw komarów na badanym obszarze, przy czym odsetek ten wyniósł 14,4% (n = 6796) w grupie LLIN + Bti w porównaniu do 85,6% (n = 40 478) w grupie LLIN samodzielnie ((RR = 5,96) [95% CI 5,80–6,11], P ≤ 0,001). Larwy te składają się z trzech rodzajów komarów, przy czym dominującym gatunkiem jest Anopheles (48,7%, n = 23 041), a następnie Culex spp. (35,0%, n = 16 562) i Aedes spp. (4,9%, n = 2340). Poczwarki stanowiły 11,3% niedojrzałych much (n = 5344).
Średnia gęstość larw Anopheles spp. W tym badaniu liczba larw na miarkę wynosiła 0,61 [95% CI 0,41–0,81] l/zanurzenie w grupie LLIN + Bti i 3,97 [95% CI 3,56–4,38] l/zanurzenie w grupie LLIN tylko (opcjonalnie). plik 1: Rysunek S1). Średnia gęstość komarów Anopheles spp. Grupa LLIN była 6,5 razy wyższa niż grupa LLIN + Bti (HR = 6,49; 95% CI 5,80–7,27; P < 0,001). Nie wykryto żadnych komarów Anopheles podczas leczenia. Larwy zbierano w grupie LLIN + Bti począwszy od stycznia, co odpowiada dwudziestemu leczeniu Bti. W grupie LLIN + Bti zaobserwowano istotny spadek gęstości larw we wczesnym i późnym stadium.
Przed rozpoczęciem leczenia Bti (marzec) średnie zagęszczenie wczesnych stadiów komarów Anopheles szacowano na 1,28 [95% CI 0,22–2,35] l/zanurzenie w grupie LLIN + Bti i 1,37 [95% CI 0,36–2,36] l/zanurzenie w grupie LLIN + Bti. l/zanurzenie. /zanurzenie tylko w grupie LLIN (rys. 2A). Po zastosowaniu leczenia Bti średnie zagęszczenie wczesnych stadiów komarów Anopheles w grupie LLIN + Bti stopniowo spadło z 0,90 [95% CI 0,19–1,61] do 0,10 [95% CI – 0,03–0,18] l/zanurzenie. Zagęszczenie larw Anopheles we wczesnych stadiach pozostało niskie w grupie LLIN + Bti. W grupie LLIN-only fluktuacje w liczebności Anopheles spp. Wczesne stadia larw obserwowano ze średnią gęstością od 0,23 [95% CI 0,07–0,54] l/nurkowanie do 2,37 [95% CI 1,77–2,98] l/nurkowanie. Ogólnie rzecz biorąc, średnia gęstość wczesnych larw Anopheles w grupie LLIN-only była statystycznie wyższa i wynosiła 1,90 [95% CI 1,70–2,10] l/nurkowanie, podczas gdy średnia gęstość wczesnych larw Anopheles w grupie LLIN wynosiła 0,38 [95% CI 0,28–0,47]) l/nurkowanie. + grupa Bti (RR = 5,04; 95% CI 4,36–5,85; P < 0,001).
Zmiany w średnim zagęszczeniu larw Anopheles. Wczesne (A) i późne (B) moskitiery w grupie badawczej od marca 2019 r. do lutego 2020 r. w regionie Napier w północnym Wybrzeżu Kości Słoniowej. LLIN: długotrwała moskitiera owadobójcza Bti: Bacillus thuringiensis, Izrael TRT: leczenie;
Średnie zagęszczenie larw Anopheles spp. w późnym wieku w grupie LLIN + Bti. Zagęszczenie Bti przed leczeniem wynosiło 2,98 [95% CI 0,26–5,60] l/dzień, podczas gdy zagęszczenie w grupie LLIN-only wynosiło 1,46 [95% CI 0,26–2,65] l/dzień. Po zastosowaniu Bti zagęszczenie larw Anopheles w późnej fazie rozwoju w grupie LLIN + Bti zmniejszyło się z 0,22 [95% CI 0,04–0,40] do 0,03 [95% CI 0,00–0,06] l/dzień ( rys. 2B). W grupie LLIN-only gęstość późnych larw Anopheles wzrosła z 0,35 [95% CI - 0,15-0,76] do 2,77 [95% CI 1,13-4,40] l/zanurzenie, przy czym zagęszczenie larw różniło się w zależności od daty pobrania próbek. Średnie zagęszczenie późnych larw Anopheles w grupie LLIN-only wyniosło 2,07 [95% CI 1,84–2,29] l/zanurzenie, dziewięciokrotnie wyższe niż 0,23 [95% CI 0,11–0,36] l/zanurzenie w grupie LLIN. + Bti (RR = 8,80; 95% CI 7,40–10,57; P < 0,001).
Średnie zagęszczenie Culex spp. Wartości wynosiły 0,33 [95% CI 0,21–0,45] l/spadek w grupie LLIN + Bti i 2,67 [95% CI 2,23–3,10] l/spadek w grupie tylko LLIN (plik dodatkowy 2: Rysunek S2). Średnie zagęszczenie Culex spp. Grupa tylko LLIN była istotnie wyższa niż grupa LLIN + Bti (HR = 8,00; 95% CI 6,90–9,34; P < 0,001).
Średnie zagęszczenie rodzaju Culex Culex spp. Przed leczeniem Bti l/dip wynosiło 1,26 [95% CI 0,10–2,42] l/dip w grupie LLIN + Bti i 1,28 [95% CI 0,37–2,36] w samej grupie LLIN (rys. 3A). Po zastosowaniu leczenia Bti zagęszczenie wczesnych larw Culex spadło z 0,07 [95% CI - 0,001–0.] do 0,25 [95% CI 0,006–0,51] l/dip. Nie zebrano żadnych larw Culex z siedlisk larw leczonych Bti począwszy od grudnia. Gęstość wczesnych larw Culex została zmniejszona do 0,21 [95% CI 0,14–0,28] l/zanurzenie w grupie LLIN + Bti, ale była wyższa w grupie tylko LLIN i wynosiła 1,30 [95% CI 1,10–1,50] l/zanurzenie. kropla/dzień. Gęstość wczesnych larw Culex w samej grupie LLIN była 6 razy wyższa niż w grupie LLIN + Bti (RR = 6,17; 95% CI 5,11–7,52; P < 0,001).
Zmiany w średnim zagęszczeniu larw Culex spp. Badania wczesne (A) i wczesne (B) w grupie badawczej od marca 2019 do lutego 2020 roku w regionie Napier w północnym Wybrzeżu Kości Słoniowej. Długotrwała siatka owadobójcza LLIN, Bti Bacillus thuringiensis Izrael, leczenie Trt
Przed leczeniem Bti średnie zagęszczenie larw Culex w późnej fazie rozwoju w grupie LLIN + Bti i grupie LLIN wynosiło odpowiednio 0,97 [95% CI 0,09–1,85] i 1,60 [95% CI – 0,16–3,37] l/zanurzenie (Rys. 3B). Średnie zagęszczenie gatunków Culex w późnej fazie rozwoju po rozpoczęciu leczenia Bti. Zagęszczenie w grupie LLIN + Bti stopniowo spadało i było niższe niż w grupie tylko LLIN, która pozostała bardzo wysoka. Średnie zagęszczenie larw Culex w późnej fazie rozwoju wynosiło 0,12 [95% CI 0,07–0,15] l/zanurzenie w grupie LLIN + Bti i 1,36 [95% CI 1,11–1,61] l/zanurzenie w grupie tylko LLIN. Średnie zagęszczenie larw Culex w późnej fazie rozwoju było istotnie wyższe w grupie otrzymującej wyłącznie LLIN niż w grupie LLIN + Bti (RR = 11,19; 95% CI 8,83–14,43; P < 0,001).
Przed leczeniem Bti średnie zagęszczenie poczwarek na biedronkę wynosiło 0,59 [95% CI 0,24–0,94] w grupie LLIN + Bti i 0,38 [95% CI 0,13–0,63] w samym LLIN (ryc. 4). Całkowite zagęszczenie poczwarek wynosiło 0,10 [95% CI 0,06–0,14] w grupie LLIN + Bti i 0,84 [95% CI 0,75–0,92] w samej grupie LLIN. Leczenie Bti istotnie zmniejszyło średnie zagęszczenie poczwarek w grupie LLIN + Bti w porównaniu z samą grupą LLIN (OR = 8,30; 95% CI 6,37–11,02; P < 0,001). W grupie LLIN + Bti po listopadzie nie zebrano żadnych poczwarek.
Zmiany w średnim zagęszczeniu poczwarek. Badanie przeprowadzono od marca 2019 do lutego 2020 roku w regionie Napier w północnym Wybrzeżu Kości Słoniowej. Długotrwała siatka owadobójcza LLIN, Bti Bacillus thuringiensis Izrael, zabieg Trt
W sumie zebrano 3456 dorosłych komarów z badanego obszaru. Komary należą do 17 gatunków z 5 rodzajów (Anopheles, Culex, Aedes, Eretmapodites) (Tabela 1). Wśród wektorów malarii najliczniejszym gatunkiem był An. gambiae sl z udziałem 74,9% (n = 2587), następnie An. gambiae sl. funestus (2,5%, n = 86) i An null (0,7%, n = 24). Odsetek Anny's wealth. gambiae sl w grupie LLIN + Bti (10,9%, n = 375) był niższy niż w grupie LLIN (64%, n = 2212). Osobniki No peace. nli zostały zgrupowane tylko z LLIN. Jednak An. gambiae i An. funestus były obecne zarówno w grupie LLIN + Bti, jak i w grupie LLIN osobno.
W badaniach rozpoczętych przed zastosowaniem Bti w miejscu lęgu (3 miesiące), średnia ogólna liczba komarów nocnych na osobę (b/p/n) w grupie LLIN + Bti została oszacowana na 0,83 [95% CI 0,50–1,17], podczas gdy w grupie LLIN + Bti wynosiła ona 0,72 w grupie tylko LLIN [95% CI 0,41–1,02] (Ryc. 5). W grupie LLIN + Bti uszkodzenia spowodowane przez komary Culex zmniejszyły się i pozostały niskie pomimo szczytu 1,95 [95% CI 1,35–2,54] bpp we wrześniu po 12. zastosowaniu Bti. Jednak w grupie tylko LLIN średni wskaźnik ukąszeń komarów stopniowo wzrastał, aż osiągnął szczyt we wrześniu na poziomie 11,33 [95% CI 7,15–15,50] bp/n. Całkowita częstość występowania ukąszeń komarów była istotnie niższa w grupie LLIN + Bti w porównaniu z grupą LLIN w monoterapii w dowolnym punkcie czasowym badania (HR = 3,66; 95% CI 3,01–4,49; P < 0,001).
Częstotliwość ukąszeń fauny komarów w badanym obszarze regionu Napier w północnym Wybrzeżu Kości Słoniowej od marca 2019 r. do lutego 2020 r. LLIN Moskitiera owadobójcza o długim okresie działania, Bti Bacillus thuringiensis Izrael, leczenie Trt, ukąszenia b/p/noc/człowiek/noc
Anopheles gambiae jest najczęstszym wektorem malarii w badanym obszarze. Szybkość gryzienia An. Na początku badania gambijskie kobiety miały wartości b/p/n wynoszące 0,64 [95% CI 0,27–1,00] w grupie LLIN + Bti i 0,74 [95% CI 0,30–1,17] w grupie tylko LLIN (rys. 6). W okresie interwencji Bti najwyższą aktywność gryzienia zaobserwowano we wrześniu, co odpowiada dwunastemu cyklowi leczenia Bti, ze szczytem 1,46 [95% CI 0,87–2,05] b/p/n w grupie LLIN + Bti i szczytem 9 ,65 [95% CI 0,87–2,05] w/n 5,23–14,07] tylko w grupie LLIN. Całkowita szybkość gryzienia An. W Gambii wskaźnik zakażeń był istotnie niższy w grupie LLIN + Bti (0,59 [95% CI 0,43–0,75] b/p/n) niż w grupie LLIN w monoterapii (2,97 [95% CI 2,02–3,93] b/p/n). (RR = 3,66; 95% CI 3,01–4,49; P < 0,001).
Szybkość gryzienia Anny. gambiae sl, jednostka badawcza w regionie Napier, północne Wybrzeże Kości Słoniowej, od marca 2019 r. do lutego 2020 r. Moskitiera LLIN z długotrwałą ochroną przed insektycydami, Bti Bacillus thuringiensis Izrael, leczenie Trt, ugryzienia b/p/noc/osoba/noc
Łącznie 646 amperów. Gambia jest rozczłonkowana. Ogólnie rzecz biorąc, odsetek lokalnego bezpieczeństwa. Wskaźniki porodów w Gambii były generalnie >70% w całym okresie badania, z wyjątkiem lipca, kiedy wykorzystano tylko grupę LLIN (Dodatkowy plik 3: Rysunek S3). Jednak średni współczynnik dzietności na badanym obszarze wyniósł 74,5% (n = 481). W grupie LLIN+Bti współczynnik porodów utrzymywał się na wysokim poziomie, powyżej 80%, z wyjątkiem września, kiedy współczynnik porodów spadł do 77,5%. Jednak w grupie LLIN-only zaobserwowano wahania średnich współczynników dzietności, przy czym najniższy szacowany średni współczynnik dzietności wyniósł 64,5%.
Z 389 Ann. Badanie pojedynczych jednostek krwi z Gambii wykazało, że 80,5% (n = 313) było pochodzenia ludzkiego, 6,2% (n = 24) kobiet spożywało krew mieszaną (ludzką i domową), a 5,1% (n = 20) spożywało krew. paszy pochodzącej od zwierząt gospodarskich (bydła, owiec i kóz), a 8,2% (n = 32) analizowanych próbek nie wykazało obecności krwi w mączce. W grupie LLIN + Bti odsetek kobiet otrzymujących krew ludzką wyniósł 25,7% (n = 100) w porównaniu do 54,8% (n = 213) w grupie wyłącznie LLIN (plik dodatkowy 5: Tabela S5).
Łącznie 308 amp. P. gambiae zostało przebadanych w celu identyfikacji członków kompleksu gatunków i zakażenia P. falciparum (Dodatkowy plik 4: Tabela S4). Dwa „spokrewnione gatunki” współistnieją na badanym obszarze, mianowicie An. gambiae ss (95,1%, n = 293) i An. coluzzii (4,9%, n = 15). Odsetek Anopheles gambiae ss był istotnie niższy w grupie LLIN + Bti niż w grupie LLIN samodzielnie (66,2%, n = 204) (RR = 2,29 [95% CI 1,78–2,97], P < 0,001). Podobny odsetek komarów Anopheles stwierdzono w grupie LLIN + Bti (3,6%, n = 11) i grupie tylko LLIN (1,3%, n = 4) (RR = 2,75 [95% CI 0,81–11 .84], P = .118). Częstość występowania zakażenia Plasmodium falciparum wśród An. SL w Gambii wynosiła 11,4% (n = 35). Wskaźniki zakażeń Plasmodium falciparum. Wskaźnik zakażeń w Gambii był istotnie niższy w grupie LLIN + Bti (2,9%, n = 9) niż w grupie tylko LLIN (8,4%, n = 26) (RR = 2,89 [95% CI 1,31–7,01], P = 0,006). ). W porównaniu do komarów z rodzaju Anopheles, komary z rodzaju Anopheles gambiae miały najwyższy odsetek zakażeń Plasmodium – 94,3% (n = 32). U komarów z rodzaju coluzzii odsetek ten wyniósł zaledwie 5,7% (n = 5) (RR = 6,4 [95% CI 2,47–21,04], P < 0,001).
W sumie przebadano 2435 osób z 400 gospodarstw domowych. Średnia gęstość zaludnienia wynosi 6,1 osoby na gospodarstwo domowe. Wskaźnik posiadania LLIN wśród gospodarstw domowych wyniósł 85% (n = 340), w porównaniu z 15% (n = 60) w przypadku gospodarstw domowych bez LLIN (RR = 5,67 [95% CI 4,29–7,59], P < 0,001) (Dodatkowy plik 5: Tabela S5). . Wykorzystanie LLIN wyniosło 40,7% (n = 990) w grupie LLIN + Bti w porównaniu z 36,2% (n = 882) w grupie LLIN bez (RR = 1,12 [95% CI 1,02–1,23], P = 0,013). Średni ogólny wskaźnik wykorzystania netto w badanym obszarze wyniósł 38,4% (n = 1842). Odsetek dzieci poniżej piątego roku życia korzystających z Internetu był podobny w obu grupach badawczych, przy czym wskaźniki netto użytkowania wyniosły 41,2% (n = 195) w grupie LLIN + Bti i 43,2% (n = 186) w grupie LLIN tylko. (HR = 1,05 [95% CI 0,85–1,29], P = 0,682). Wśród dzieci w wieku od 5 do 15 lat nie było różnicy we wskaźnikach netto użytkowania między 36,3% (n = 250) w grupie LLIN + Bti i 36,9% (n = 250) w grupie LLIN tylko (RR = 1,02 [95% CI 1,02–1,23], P = 0,894). Jednakże w grupie LLIN + Bti moskitiery były stosowane rzadziej niż w grupie LLIN, która miała 42,7% (n = 554) osób powyżej 15. roku życia, w porównaniu z grupą stosującą wyłącznie LLIN, w której odsetek ten wyniósł 33,4% (n = 439) (RR = 1,26 [95% CI 1,11–1,43], P <0,001).
W latach od marca 2018 do lutego 2020 roku w Napier Health Center odnotowano łącznie 2484 przypadki kliniczne. Częstość występowania klinicznej malarii w populacji ogólnej wyniosła 82,0% wszystkich przypadków patologii klinicznej (n = 2038). Roczne lokalne wskaźniki zapadalności na malarię w badanym obszarze wynosiły 479,8‰ i 297,5‰ przed i po leczeniu Bti (tabela 2).
Czas publikacji: 01-07-2024