Ostatni spadek obciążenia malarią w Wybrzeżu Kości Słoniowej jest w dużej mierze spowodowany stosowaniem długotrwałych siatek owadobójczych (LIN). Jednak postęp ten jest zagrożony przez oporność na insektycydy, zmiany behawioralne w populacjach Anopheles gambiae i resztkową transmisję malarii, co wymaga dodatkowych narzędzi. Dlatego celem tego badania była ocena skuteczności łączonego stosowania LLIN i Bacillus thuringiensis (Bti) i porównanie go z LLIN.
Badanie przeprowadzono od marca 2019 r. do lutego 2020 r. w dwóch grupach badawczych (grupa LLIN + Bti i grupa LLIN tylko) w regionie zdrowia Korhogo w północnym Wybrzeżu Kości Słoniowej. W grupie LLIN + Bti siedliska larw Anopheles były leczone Bti co dwa tygodnie oprócz LLIN. Larwy i dorosłe komary zbierano i morfologicznie identyfikowano do rodzaju i gatunku przy użyciu standardowych metod. Członek Ann. Kompleks gambijski określono przy użyciu technologii reakcji łańcuchowej polimerazy. Zakażenie Plasmodium An. Oceniono również częstość występowania malarii w Gambii i lokalnej populacji.
Ogólnie rzecz biorąc, zagęszczenie larw Anopheles spp. było niższe w grupie LLIN + Bti w porównaniu do samej grupy LLIN 0,61 [95% CI 0,41–0,81] larw/nurkowanie (l/nurkowanie) 3,97 [95% CI 3,56–4,38] l/nurkowanie (RR = 6,50; 95% CI 5,81–7,29 P < 0,001). Całkowita szybkość ugryzienia An. Częstotliwość ugryzień S. gambiae wynosiła 0,59 [95% CI 0,43–0,75] na osobę/noc w samej grupie LLIN + Bti w porównaniu z 2,97 [95% CI 2,02–3,93] ugryzień na osobę/noc w grupie tylko LLIN (P < 0,001). Anopheles gambiae sl jest przede wszystkim identyfikowany jako komar Anopheles. Anopheles gambiae (ss) (95,1%; n = 293), a następnie Anopheles gambiae (4,9%; n = 15). Wskaźnik krwi ludzkiej w badanym obszarze wynosił 80,5% (n = 389). EIR dla grupy LLIN + Bti wynosił 1,36 zakażonych ukąszeń na osobę rocznie (ib/p/r), podczas gdy EIR dla grupy tylko LLIN wynosił 47,71 ib/p/r. Częstość występowania malarii spadła gwałtownie z 291,8‰ (n = 765) do 111,4‰ (n = 292) w grupie LLIN + Bti (P < 0,001).
Połączenie LLIN i Bti znacznie zmniejszyło występowanie malarii. Połączenie LLIN i Bti może być obiecującym zintegrowanym podejściem do skutecznej kontroli An. Gambia jest wolna od malarii.
Pomimo postępu w zwalczaniu malarii w ciągu ostatnich kilku dekad, ciężar malarii pozostaje poważnym problemem w Afryce Subsaharyjskiej [1]. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) niedawno poinformowała, że w 2023 r. na świecie odnotowano 249 milionów przypadków malarii i szacunkowo 608 000 zgonów związanych z malarią [2]. Region afrykański WHO odpowiada za 95% przypadków malarii na świecie i 96% zgonów z powodu malarii, przy czym najbardziej dotknięte są kobiety w ciąży i dzieci poniżej 5 roku życia [2, 3].
Długotrwałe moskitiery owadobójcze (LLIN) i opryskiwanie resztkowe wewnątrz pomieszczeń (IRS) odegrały kluczową rolę w zmniejszeniu obciążenia malarią w Afryce [4]. Rozszerzenie tych narzędzi kontroli wektorów malarii spowodowało 37% redukcję zapadalności na malarię i 60% redukcję śmiertelności w latach 2000-2015 [5]. Jednak trendy obserwowane od 2015 r. zatrzymały się w alarmującym tempie lub nawet przyspieszyły, a liczba zgonów z powodu malarii pozostaje niedopuszczalnie wysoka, szczególnie w Afryce Subsaharyjskiej [3]. W kilku badaniach stwierdzono, że pojawienie się i rozprzestrzenianie się oporności głównego wektora malarii Anopheles na insektycydy stosowane w ochronie zdrowia publicznego stanowi barierę dla przyszłej skuteczności LLIN i IRS [6,7,8]. Ponadto zmiany w zachowaniu wektorów gryzących na zewnątrz i wcześniej w nocy są odpowiedzialne za resztkową transmisję malarii i budzą coraz większe obawy [9, 10]. Ograniczenia LLIN i IRS w kontrolowaniu wektorów odpowiedzialnych za resztkową transmisję stanowią główne ograniczenie obecnych wysiłków na rzecz eliminacji malarii [11]. Ponadto utrzymywanie się malarii tłumaczone jest warunkami klimatycznymi i działalnością człowieka, które przyczyniają się do tworzenia siedlisk larw [12].
Zarządzanie źródłami larw (LSM) to podejście do kontroli wektorów oparte na miejscach rozrodu, którego celem jest zmniejszenie liczby miejsc rozrodu oraz liczby larw i poczwarek komarów w nich zawartych [13]. LSM zostało zalecone w kilku badaniach jako dodatkowa zintegrowana strategia kontroli wektorów malarii [14, 15]. W rzeczywistości skuteczność LSM zapewnia podwójną korzyść w walce z ukąszeniami gatunków wektorów malarii zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz [4]. Ponadto kontrola wektorów za pomocą LSM opartych na larwicydach, takich jak Bacillus thuringiensis israelensis (Bti), może rozszerzyć zakres opcji kontroli malarii. Historycznie rzecz biorąc, LSM odegrało kluczową rolę w skutecznej kontroli malarii w Stanach Zjednoczonych, Brazylii, Egipcie, Algierii, Libii, Maroku, Tunezji i Zambii [16,17,18]. Chociaż LSM odegrało ważną rolę w zintegrowanym zarządzaniu szkodnikami w niektórych krajach, które wyeliminowały malarię, LSM nie zostało szeroko zintegrowane z polityką i praktykami kontroli wektorów malarii w Afryce i jest stosowane tylko w programach kontroli wektorów w niektórych krajach Afryki Subsaharyjskiej. krajach [14,15,16,17,18,19]. Jednym z powodów jest powszechne przekonanie, że miejsca rozrodu są zbyt liczne i trudne do znalezienia, co sprawia, że wdrożenie LSM jest bardzo kosztowne [4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 13, 14]. Dlatego Światowa Organizacja Zdrowia od dziesięcioleci zaleca, aby zasoby mobilizowane na kontrolę wektorów malarii koncentrowały się na LLIN i IRS [20, 21]. Dopiero w 2012 r. Światowa Organizacja Zdrowia zaleciła integrację LSM, w szczególności interwencji Bti, jako uzupełnienie LLIN i IRS w niektórych miejscach w Afryce Subsaharyjskiej [20]. Od czasu wydania tej rekomendacji przez WHO przeprowadzono szereg badań pilotażowych dotyczących wykonalności, skuteczności i kosztów stosowania biolarwicydów w Afryce Subsaharyjskiej, które wykazały skuteczność LSM w ograniczaniu zagęszczenia komarów Anopheles i efektywności transmisji malarii pod względem [22, 23]. . , 24].
Wybrzeże Kości Słoniowej należy do 15 krajów o największym obciążeniu malarią na świecie [25]. Częstość występowania malarii w Wybrzeżu Kości Słoniowej stanowi 3,0% globalnego obciążenia malarią, przy czym szacowana zapadalność i liczba przypadków waha się od 300 do ponad 500 na 1000 mieszkańców [25]. Pomimo długiej pory suchej od listopada do maja malaria rozprzestrzenia się przez cały rok w północnym regionie sawanny kraju [26]. Transmisja malarii w tym regionie jest związana z obecnością dużej liczby bezobjawowych nosicieli Plasmodium falciparum [27]. W tym regionie najczęstszym wektorem malarii jest Anopheles gambiae (SL). Bezpieczeństwo lokalne. Komary Anopheles gambiae składają się głównie z Anopheles gambiae (SS), który jest wysoce odporny na insektycydy i dlatego stwarza wysokie ryzyko resztkowej transmisji malarii [26]. Zastosowanie LLIN może mieć ograniczony wpływ na zmniejszenie transmisji malarii ze względu na oporność lokalnych wektorów na insektycydy i dlatego pozostaje obszarem poważnych obaw. Badania pilotażowe z wykorzystaniem Bti lub LLIN wykazały skuteczność w zmniejszaniu zagęszczenia komarów przenoszących malarię w północnym Wybrzeżu Kości Słoniowej. Jednak żadne wcześniejsze badania nie oceniały wpływu powtarzanych zastosowań Bti w połączeniu z LLIN na transmisję malarii i częstość występowania malarii w tym regionie. Dlatego też celem tego badania była ocena wpływu łączonego stosowania LLIN i Bti na transmisję malarii poprzez porównanie grupy LLIN + Bti z grupą samego LLIN w czterech wioskach w północnym regionie Wybrzeża Kości Słoniowej. Postawiono hipotezę, że wdrożenie LSM opartego na Bti na LLIN doda wartości poprzez dalsze zmniejszenie zagęszczenia komarów przenoszących malarię w porównaniu z samym LLIN. To zintegrowane podejście, ukierunkowane na niedojrzałe komary Anopheles przenoszące Bti i dorosłe komary Anopheles przenoszące LLIN, może mieć kluczowe znaczenie dla zmniejszenia transmisji malarii na obszarach o wysokiej endemiczności malarii, takich jak wioski w północnej części Wybrzeża Kości Słoniowej. Dlatego wyniki tego badania mogą pomóc w podjęciu decyzji, czy włączyć LSM do krajowych programów kontroli wektorów malarii (NMCP) w endemicznych krajach Afryki Subsaharyjskiej.
Niniejsze badanie przeprowadzono w czterech wioskach departamentu Napieldougou (znanego również jako Napier) w strefie sanitarnej Korhogo na północnym Wybrzeżu Kości Słoniowej (ryc. 1). Badane wioski: Kakologo (9° 14′ 2″ N, 5° 35′ 22″ E), Kolekakha (9° 17′ 24″ N, 5° 31′ 00″ E.), Lofinekaha (9° 17′ 31″). ) 5° 36′ 24″ N) i Nambatiurkaha (9° 18′ 36″ N, 5° 31′ 22″ E). Szacuje się, że w 2021 r. populacja Napierledougou wynosiła 31 000 mieszkańców, a prowincja składa się z 53 wiosek z dwoma ośrodkami zdrowia [28]. W prowincji Napyeledougou, gdzie malaria jest główną przyczyną wizyt lekarskich, hospitalizacji i zgonów, do kontrolowania wektorów Anopheles stosuje się tylko LLIN [29]. Wszystkie cztery wsie w obu grupach badawczych są obsługiwane przez ten sam ośrodek zdrowia, którego dokumentacja kliniczna przypadków malarii została przejrzana w tym badaniu.
Mapa Wybrzeża Kości Słoniowej pokazująca obszar badań. (Źródło mapy i oprogramowanie: dane GADM i ArcMap 10.6.1. LLIN, długotrwała siatka owadobójcza, Bti Bacillus thuringiensis israelensis
Częstość występowania malarii wśród populacji docelowej Napier Health Center osiągnęła 82,0% (2038 przypadków) (dane sprzed Bti). We wszystkich czterech wioskach gospodarstwa domowe korzystają wyłącznie z PermaNet® 2.0 LLIN, dystrybuowanego przez Iworyjski NMCP w 2017 r., z zasięgiem >80% [25, 26, 27, 28, 30]. Wsie należą do regionu Korhogo, który służy jako punkt obserwacyjny dla Narodowej Rady Wojskowej Wybrzeża Kości Słoniowej i jest dostępny przez cały rok. Każda z czterech wiosek ma co najmniej 100 gospodarstw domowych i mniej więcej taką samą populację, a zgodnie z rejestrem zdrowia (dokument roboczy Ministerstwa Zdrowia Wybrzeża Kości Słoniowej) każdego roku zgłaszanych jest kilka przypadków malarii. Malaria jest wywoływana głównie przez Plasmodium falciparum (P. falciparum) i jest przenoszona na ludzi przez Plasmodium. gambiae jest również przenoszona przez komary Anopheles i Anopheles nili w regionie [28]. Kompleks lokalny An. gambiae składa się głównie z komarów z rodzaju Anopheles. Gambiae ss charakteryzuje się wysoką częstością mutacji kdr (zakres częstości: 90,70–100%) i umiarkowaną częstością alleli ace-1 (zakres częstości: 55,56–95%) [29].
Średnie roczne opady deszczu i temperatury wahają się od 1200 do 1400 mm i odpowiednio od 21 do 35 °C, a wilgotność względna (RH) szacowana jest na 58%. Obszar objęty badaniami ma klimat typu sudańskiego z 6-miesięczną porą suchą (od listopada do kwietnia) i 6-miesięczną porą deszczową (od maja do października). Region ten doświadcza niektórych skutków zmiany klimatu, takich jak utrata roślinności i dłuższa pora sucha, charakteryzująca się wysychaniem zbiorników wodnych (niziny, pola ryżowe, stawy, kałuże), które mogą służyć jako siedlisko dla larw komarów Anopheles. Komary[26].
Badanie przeprowadzono w grupie LLIN + Bti, reprezentowanej przez wsie Kakologo i Nambatiurkaha, oraz w grupie LLIN only, reprezentowanej przez wsie Kolekaha i Lofinekaha. W okresie trwania badania mieszkańcy wszystkich tych wiosek korzystali wyłącznie z PermaNet® 2.0 LLIN.
Skuteczność LLIN (PermaNet 2.0) w połączeniu z Bti przeciwko komarom Anopheles i przenoszeniu malarii została oceniona w randomizowanym badaniu kontrolowanym (RCT) z dwoma ramionami badania: grupą LLIN + Bti (grupa leczona) i grupą LLIN samą (grupa kontrolna). Rękawy LLIN + Bti są reprezentowane przez Kakologo i Nambatiourkaha, podczas gdy Kolékaha i Lofinékaha zostały zaprojektowane jako ramiona wyłącznie LLIN. We wszystkich czterech wioskach mieszkańcy używają LLIN PermaNet® 2.0 otrzymanego od NMCP Wybrzeża Kości Słoniowej w 2017 r. Zakłada się, że warunki korzystania z PermaNet® 2.0 są takie same w różnych wioskach, ponieważ otrzymały sieć w ten sam sposób. W grupie LLIN + Bti siedliska larw Anopheles były leczone Bti co dwa tygodnie oprócz LLIN już używanego przez populację. Siedliska larw w wioskach i w promieniu 2 km od centrum każdej wioski traktowano zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia i NMCP Wybrzeża Kości Słoniowej [31]. Natomiast grupa leczona wyłącznie LLIN nie otrzymywała larwobójczego leczenia Bti w okresie badania.
Granulowana forma dyspergowalna w wodzie Bti (Vectobac WG, 37,4% wag.; numer partii 88–916-PG; 3000 międzynarodowych jednostek toksyczności IU/mg; Valent BioScience Corp, USA) została użyta w dawce 0,5 mg/l. . Użyj 16-litrowego opryskiwacza plecakowego i pistoletu natryskowego z włókna szklanego z uchwytem i regulowaną dyszą o szybkości przepływu 52 ml na sekundę (3,1 l/min). Aby przygotować nebulizator zawierający 10 l wody, ilość Bti rozcieńczonego w zawiesinie wynosi 0,5 mg/l × 10 l = 5 mg. Na przykład, dla obszaru o projektowanym przepływie wody 10 l, przy użyciu 10-litrowego opryskiwacza do uzdatniania objętości wody, ilość Bti, którą należy rozcieńczyć, wynosi 0,5 mg/l × 20 l = 10 mg. 10 mg Bti zmierzono w terenie za pomocą wagi elektronicznej. Za pomocą szpatułki należy przygotować zawiesinę, mieszając tę ilość Bti w 10-litrowym wiadrze z podziałką. Dawkę tę wybrano po przeprowadzeniu prób terenowych skuteczności Bti przeciwko różnym stadiom Anopheles spp. i Culex spp. w warunkach naturalnych na obszarze innym, ale podobnym do obszaru współczesnych badań [32]. Szybkość aplikacji zawiesiny larwicydu i czas aplikacji dla każdego miejsca rozrodu obliczono na podstawie szacunkowej objętości wody w miejscu rozrodu [33]. Aplikować Bti za pomocą skalibrowanego opryskiwacza ręcznego. Nebulizatory są kalibrowane i testowane podczas poszczególnych ćwiczeń i na różnych obszarach, aby zapewnić dostarczenie prawidłowej ilości Bti.
Aby znaleźć najlepszy czas na leczenie miejsc rozmnażania larw, zespół zidentyfikował opryskiwanie okienne. Okno opryskiwania to okres, w którym produkt jest stosowany w celu osiągnięcia optymalnej skuteczności: w tym badaniu okno opryskiwania wahało się od 12 godzin do 2 tygodni, w zależności od trwałości Bti. Najwyraźniej, wchłanianie Bti przez larwy w miejscu rozmnażania wymaga okresu od 7:00 do 18:00. W ten sposób można uniknąć okresów ulewnych deszczów, gdy deszcz oznacza przerwanie opryskiwania i ponowne jego rozpoczęcie następnego dnia, jeśli pogoda dopisuje. Daty opryskiwania oraz dokładne daty i godziny zależą od zaobserwowanych warunków pogodowych. Aby skalibrować opryskiwacze plecakowe pod kątem pożądanej dawki Bti, każdy technik jest przeszkolony w zakresie wizualnej kontroli i ustawiania dyszy opryskiwacza oraz utrzymywania ciśnienia. Kalibracja jest wykonywana poprzez sprawdzenie, czy prawidłowa ilość środka Bti jest równomiernie stosowana na jednostkę powierzchni. Opryskiwać siedlisko larw co dwa tygodnie. Działania larwobójcze są przeprowadzane przy wsparciu czterech doświadczonych i dobrze wyszkolonych specjalistów. Działania larwicydalne i uczestnicy są nadzorowani przez doświadczonych opiekunów. Leczenie larwicydalne rozpoczęło się w marcu 2019 r. w porze suchej. W rzeczywistości poprzednie badanie wykazało, że pora sucha jest najbardziej odpowiednim okresem na interwencję larwicydalną ze względu na stabilność miejsc rozrodu i spadek ich liczebności [27]. Oczekuje się, że kontrola larw w porze suchej zapobiegnie przyciąganiu komarów w porze deszczowej. Dwa (02) kilogramy Bti kosztujące 99,29 USD umożliwiają grupie badawczej otrzymującej leczenie objęcie wszystkich obszarów. W grupie LLIN+Bti interwencja larwicydalna trwała cały rok, od marca 2019 r. do lutego 2020 r. W sumie w grupie LLIN + Bti wystąpiło 22 przypadki leczenia larwicydowego.
Możliwe skutki uboczne (takie jak swędzenie, zawroty głowy lub katar) monitorowano za pomocą indywidualnych badań ankietowych użytkowników nebulizatorów biolarwicydów Bti oraz mieszkańców gospodarstw domowych uczestniczących w grupie LIN + Bti.
Przeprowadzono badanie gospodarstw domowych wśród 400 gospodarstw domowych (200 gospodarstw domowych na grupę badawczą), aby oszacować odsetek stosowania LLIN wśród populacji. Podczas badania gospodarstw domowych zastosowano metodę kwestionariusza ilościowego. Częstość stosowania LLIN podzielono na trzy grupy wiekowe: 15 lat. Kwestionariusz wypełniono i wyjaśniono w lokalnym języku Senoufo głowie gospodarstwa domowego lub innej osobie dorosłej powyżej 18 roku życia.
Minimalną wielkość badanego gospodarstwa domowego obliczono, korzystając ze wzoru opisanego przez Vaughana i Morrowa [34].
n to wielkość próby, e to margines błędu, t to współczynnik bezpieczeństwa wyprowadzony z poziomu ufności, a p to proporcja rodziców populacji z danym atrybutem. Każdy element ułamka ma stałą wartość, więc (t) = 1,96; Minimalna wielkość gospodarstwa domowego w tej sytuacji w badaniu wynosiła 384 gospodarstwa domowe.
Przed obecnym eksperymentem zidentyfikowano, pobrano próbki, opisano, oznaczono georeferencyjnie i oznaczono różne typy siedlisk dla larw Anopheles w grupach LLIN+Bti i LLIN. Użyj miarki krawieckiej, aby zmierzyć wielkość kolonii lęgowej. Następnie zagęszczenie larw komarów oceniano co miesiąc przez 12 miesięcy w 30 losowo wybranych miejscach lęgowych na wioskę, co dało łącznie 60 miejsc lęgowych na grupę badawczą. Pobrano 12 próbek larw na obszar badawczy, co odpowiadało 22 zabiegom Bti. Celem wybrania tych 30 miejsc lęgowych na wioskę było uchwycenie wystarczającej liczby miejsc zbioru larw we wioskach i jednostkach badawczych, aby zminimalizować stronniczość. Larwy zbierano przez zanurzanie łyżką o pojemności 60 ml [35]. Ze względu na fakt, że niektóre szkółki są bardzo małe i płytkie, konieczne jest użycie małego wiadra innego niż standardowe wiadro WHO (350 ml). Łącznie wykonano 5, 10 lub 20 nurkowań z miejsc gniazdowania o obwodzie odpowiednio 10 m. Identyfikację morfologiczną zebranych larw (np. Anopheles, Culex i Aedes) przeprowadzono bezpośrednio w terenie [36]. Zebrane larwy podzielono na dwie kategorie w zależności od stadium rozwoju: larwy wczesne (stadia 1 i 2) i larwy późne (stadia 3 i 4) [37]. Larwy zliczono według rodzajów i na każdym etapie rozwoju. Po zliczeniu larwy komarów są ponownie wprowadzane do miejsc rozrodu i uzupełniane do pierwotnej objętości wodą źródłową uzupełnioną deszczówką.
Miejsce rozrodu uznawano za pozytywne, jeśli obecna była co najmniej jedna larwa lub poczwarka dowolnego gatunku komara. Gęstość larw określano, dzieląc liczbę larw tego samego rodzaju przez liczbę nurkowań.
Każde badanie trwało dwa kolejne dni, a co dwa miesiące zbierano dorosłe komary z 10 gospodarstw domowych wybranych losowo z każdej wioski. Podczas badania każdy zespół badawczy przeprowadził ankiety w 20 gospodarstwach domowych przez trzy kolejne dni. Komary łapano za pomocą standardowych pułapek okiennych (WT) i pułapek z pyretrum w sprayu (PSC) [38, 39]. Najpierw ponumerowano wszystkie domy w każdej wiosce. Następnie losowo wybrano cztery domy w każdej wiosce jako punkty zbierania dorosłych komarów. W każdym losowo wybranym domu komary zbierano z głównej sypialni. Wybrane sypialnie mają drzwi i okna i były zajęte poprzedniej nocy. Sypialnie pozostają zamknięte przed rozpoczęciem pracy i podczas zbierania komarów, aby zapobiec wylatywaniu komarów z pokoju. WT zainstalowano w każdym oknie każdej sypialni jako punkt pobierania próbek komarów. Następnego dnia komary, które dostały się do miejsca pracy z sypialni, zbierano między 06:00 a 08:00 rano. Zbierz komary ze swojego miejsca pracy za pomocą ustnika i przechowuj je w jednorazowym papierowym kubku pokrytym surowym kawałkiem. Moskitiera. Komary odpoczywające w tej samej sypialni zostały złapane natychmiast po zebraniu WT za pomocą PSC na bazie pyretroidów. Po rozłożeniu białych prześcieradeł na podłodze w sypialni zamknij drzwi i okna i spryskaj insektycydem (składniki aktywne: 0,25% transflutryny + 0,20% permetryny). Około 10 do 15 minut po spryskaniu zdejmij narzutę z potraktowanej sypialni, użyj pęsety, aby podnieść wszelkie komary, które wylądowały na białych prześcieradłach i przechowuj je w szalce Petriego wypełnionej watą nasączoną wodą. Zapisano również liczbę osób, które spędziły noc w wybranych sypialniach. Zebrane komary są szybko przenoszone do laboratorium na miejscu w celu dalszej obróbki.
W laboratorium wszystkie zebrane komary zostały morfologicznie zidentyfikowane do rodzaju i gatunku [36]. Jajniki Anny. gambiae SL przy użyciu mikroskopu binokularnego z kroplą wody destylowanej umieszczoną na szkiełku przedmiotowym [35]. Status parzystości oceniano w celu oddzielenia kobiet wieloródek od kobiet pierwiastek na podstawie morfologii jajników i tchawicy, a także w celu określenia współczynnika płodności i wieku fizjologicznego [35].
Wskaźnik względny określa się, badając źródło świeżo pobranej mączki krwawej. gambiae metodą immunoenzymatycznego testu ELISA z użyciem krwi pochodzącej od ludzi, zwierząt gospodarskich (bydło, owce, kozy) i kur [40]. Zakażenie entomologiczne (EIR) obliczono, używając An. Szacunki kobiet SL w Gambii [41] Ponadto An. Zakażenie Plasmodium gambiae określono, analizując głowę i klatkę piersiową wieloródek metodą ELISA z antygenem circumsporozoitowym (CSP ELISA) [40]. Na koniec zidentyfikowano członków Ann. gambiae, analizując ich nogi, skrzydła i odwłok za pomocą technik reakcji łańcuchowej polimerazy (PCR) [34].
Dane kliniczne dotyczące malarii uzyskano z rejestru konsultacji klinicznych Centrum Zdrowia Napyeledugou, obejmującego wszystkie cztery wioski objęte badaniem (tj. Kakologo, Kolekaha, Lofinekaha i Nambatiurkaha). Przegląd rejestru skupił się na zapisach z marca 2018 r. do lutego 2019 r. oraz od marca 2019 r. do lutego 2020 r. Dane kliniczne z marca 2018 r. do lutego 2019 r. stanowią dane wyjściowe lub dane sprzed interwencji Bti, natomiast dane kliniczne z marca 2019 r. do lutego 2020 r. stanowią dane sprzed interwencji Bti. Dane po interwencji Bti. Informacje kliniczne, wiek i wioska każdego pacjenta w grupach badawczych LLIN+Bti i LLIN zostały zebrane w rejestrze zdrowia. Dla każdego pacjenta odnotowano informacje, takie jak pochodzenie wioski, wiek, diagnoza i patologia. W przypadkach analizowanych w tym badaniu malarię potwierdzono szybkim testem diagnostycznym (RDT) i/lub mikroskopią malarii po podaniu terapii skojarzonej na bazie artemizyny (ACT) przez pracownika służby zdrowia. Przypadki malarii podzielono na trzy grupy wiekowe (tj. 15 lat). Roczną zapadalność na malarię na 1000 mieszkańców oszacowano, dzieląc częstość występowania malarii na 1000 mieszkańców przez populację wsi.
Dane zebrane w tym badaniu zostały dwukrotnie wprowadzone do bazy danych Microsoft Excel, a następnie zaimportowane do oprogramowania open source R [42] w wersji 3.6.3 w celu przeprowadzenia analizy statystycznej. Pakiet ggplot2 jest używany do rysowania wykresów. Uogólnione modele liniowe wykorzystujące regresję Poissona zostały użyte do porównania zagęszczenia larw i średniej liczby ukąszeń komarów na osobę na noc między grupami badawczymi. Pomiary współczynnika istotności (RR) zostały użyte do porównania średnich zagęszczeń larw i wskaźników ukąszeń komarów Culex i Anopheles. Gambia SL została umieszczona między dwiema grupami badawczymi, wykorzystując grupę LLIN + Bti jako linię bazową. Wielkości efektu wyrażono jako ilorazy szans i 95% przedziały ufności (95% CI). Współczynnik (RR) testu Poissona został użyty do porównania proporcji i wskaźników zapadalności na malarię przed i po interwencji Bti w każdej grupie badawczej. Zastosowany poziom istotności wynosił 5%.
Protokół badania został zatwierdzony przez Krajową Komisję ds. Etyki Badań Ministerstwa Zdrowia i Zdrowia Publicznego Wybrzeża Kości Słoniowej (N/Ref: 001//MSHP/CNESVS-kp), a także przez regionalny okręg zdrowia i administrację Korhogo. Przed zebraniem larw i dorosłych komarów uzyskano podpisaną świadomą zgodę od uczestników badania gospodarstwa domowego, właścicieli i/lub mieszkańców. Dane rodzinne i kliniczne są anonimowe i poufne i są dostępne wyłącznie dla wyznaczonych badaczy.
Odwiedzono łącznie 1198 miejsc gniazdowania. Spośród tych miejsc gniazdowania przebadanych na badanym obszarze, 52,5% (n = 629) należało do grupy LLIN + Bti, a 47,5% (n = 569) do grupy tylko LLIN (RR = 1,10 [95% CI 0,98–1,24], P = 0,088). Ogólnie rzecz biorąc, lokalne siedliska larw sklasyfikowano do 12 typów, wśród których największą część siedlisk larw stanowiły pola ryżowe (24,5%, n = 294), następnie odwodnienia burzowe (21,0%, n = 252) i ceramika ( 8,3). %, n = 99), brzeg rzeki (8,2%, n = 100), kałuża (7,2%, n = 86), kałuża (7,0%, n = 84), wiejska pompa wodna (6,8%, n = 81), odciski kopyt (4,8%, n = 58), bagna (4,0%, n = 48), dzbany (5,2%, n = 62), stawy (1,9%, n = 23) i studnie (0,9%, n = 11). ) .
Ogółem zebrano 47 274 larw komarów na badanym obszarze, przy czym odsetek ten wyniósł 14,4% (n = 6796) w grupie LLIN + Bti w porównaniu do 85,6% (n = 40 478) w grupie LLIN samodzielnie ((RR = 5,96) [95% CI 5,80–6,11], P ≤ 0,001). Larwy te składają się z trzech rodzajów komarów, przy czym dominującym gatunkiem jest Anopheles. (48,7%, n = 23 041), a następnie Culex spp. (35,0%, n = 16 562) i Aedes spp. (4,9%, n = 2340). Poczwarki stanowiły 11,3% niedojrzałych much (n = 5344).
Całkowita średnia gęstość larw Anopheles spp. W tym badaniu liczba larw na czerpak wynosiła 0,61 [95% CI 0,41–0,81] l/nurek w grupie LLIN + Bti i 3,97 [95% CI 3,56–4,38] l/nurek w grupie LLIN tylko (opcjonalnie). plik 1: Rysunek S1). Średnia gęstość Anopheles spp. Grupa LLIN sama była 6,5 razy wyższa niż grupa LLIN + Bti (HR = 6,49; 95% CI 5,80–7,27; P < 0,001). Nie wykryto żadnych komarów Anopheles podczas leczenia. Larwy zbierano w grupie LLIN + Bti począwszy od stycznia, co odpowiada dwudziestemu leczeniu Bti. W grupie LLIN + Bti zaobserwowano istotny spadek gęstości larw we wczesnym i późnym stadium.
Przed rozpoczęciem leczenia Bti (marzec) średnie zagęszczenie wczesnych stadiów komarów Anopheles szacowano na 1,28 [95% CI 0,22–2,35] l/nurek w grupie LLIN + Bti i 1,37 [95% CI 0,36– 2,36] l/nurek w grupie LLIN + Bti. l/zanurzenie. /zanurzenie tylko w ramieniu LLIN (rys. 2A). Po zastosowaniu leczenia Bti średnie zagęszczenie wczesnych stadiów komarów Anopheles w grupie LLIN + Bti stopniowo spadało z 0,90 [95% CI 0,19–1,61] do 0,10 [95% CI – 0,03–0,18] l/zanurzenie. Zagęszczenie larw Anopheles we wczesnych stadiach pozostawało niskie w grupie LLIN + Bti. W grupie LLIN-only zaobserwowano wahania w liczebności Anopheles spp. Wczesne stadia larw obserwowano ze średnią gęstością od 0,23 [95% CI 0,07–0,54] l/nurkowanie do 2,37 [95% CI 1,77–2,98] l/nurkowanie. Ogólnie rzecz biorąc, średnia gęstość wczesnych larw Anopheles w grupie LLIN-only była statystycznie wyższa i wynosiła 1,90 [95% CI 1,70–2,10] l/nurkowanie, podczas gdy średnia gęstość wczesnych larw Anopheles w grupie LLIN wynosiła 0,38 [95% CI 0,28–0,47]) l/nurkowanie. + grupa Bti (RR = 5,04; 95% CI 4,36–5,85; P < 0,001).
Zmiany w średnim zagęszczeniu larw Anopheles. Wczesne (A) i późne (B) moskitiery w grupie badawczej od marca 2019 r. do lutego 2020 r. w regionie Napier, północne Wybrzeże Kości Słoniowej. LLIN: długotrwała moskitiera Bti: Bacillus thuringiensis, Izrael TRT: leczenie;
Średnie zagęszczenie larw Anopheles spp. w późnym wieku w grupie LLIN + Bti. Gęstość Bti przed leczeniem wynosiła 2,98 [95% CI 0,26–5,60] l/dzień, podczas gdy gęstość w grupie LLIN-alone wynosiła 1,46 [95% CI 0,26–2,65] l/dzień. Po zastosowaniu Bti gęstość larw Anopheles w późnej fazie rozwoju w grupie LLIN + Bti spadła z 0,22 [95% CI 0,04–0,40] do 0,03 [95% CI 0,00–0,06] l/dzień ( rys. 2B). W grupie LLIN-only gęstość późnych larw Anopheles wzrosła z 0,35 [95% CI - 0,15-0,76] do 2,77 [95% CI 1,13-4,40] l/nurkowanie z pewnymi zmianami gęstości larw w zależności od daty pobrania próbek. Średnia gęstość późnych larw Anopheles w grupie LLIN-only wynosiła 2,07 [95% CI 1,84–2,29] l/nurkowanie, dziewięciokrotnie więcej niż 0,23 [95% CI 0,11–0,36] l/zanurzenie w grupie LLIN. + Bti (RR = 8,80; 95% CI 7,40–10,57; P < 0,001).
Średnie zagęszczenie Culex spp. Wartości wynosiły 0,33 [95% CI 0,21–0,45] l/spadek w grupie LLIN + Bti i 2,67 [95% CI 2,23–3,10] l/spadek w grupie tylko LLIN (plik dodatkowy 2: Rysunek S2). Średnie zagęszczenie Culex spp. Grupa LLIN sama była istotnie wyższa niż grupa LLIN + Bti (HR = 8,00; 95% CI 6,90–9,34; P < 0,001).
Średnie zagęszczenie rodzaju Culex Culex spp. Przed leczeniem Bti l/dip wynosiło 1,26 [95% CI 0,10–2,42] l/dip w grupie LLIN + Bti i 1,28 [95% CI 0,37–2,36] w samej grupie LLIN (rys. 3A). Po zastosowaniu leczenia Bti zagęszczenie wczesnych larw Culex spadło z 0,07 [95% CI - 0,001–0.] do 0,25 [95% CI 0,006–0,51] l/dip. Nie zebrano żadnych larw Culex z siedlisk larwalnych leczonych Bti począwszy od grudnia. Gęstość wczesnych larw Culex została zredukowana do 0,21 [95% CI 0,14–0,28] l/zanurzenie w grupie LLIN + Bti, ale była wyższa w grupie tylko LLIN i wynosiła 1,30 [95% CI 1,10–1,50] l/zanurzenie. kropla/dzień. Gęstość wczesnych larw Culex w samej grupie LLIN była 6 razy wyższa niż w grupie LLIN + Bti (RR = 6,17; 95% CI 5,11–7,52; P < 0,001).
Zmiany w średnim zagęszczeniu larw Culex spp. Wczesne życie (A) i wczesne życie (B) próby w grupie badawczej od marca 2019 do lutego 2020 w regionie Napier, północne Wybrzeże Kości Słoniowej. Długotrwała siatka owadobójcza LLIN, Bti Bacillus thuringiensis Izrael, leczenie Trt
Przed leczeniem Bti średnia gęstość larw Culex w późnej fazie rozwoju w grupie LLIN + Bti i grupie LLIN wynosiła odpowiednio 0,97 [95% CI 0,09–1,85] i 1,60 [95% CI – 0,16–3,37] l/zanurzenie (Rys. 3B). Średnia gęstość gatunków Culex w późnej fazie rozwoju po rozpoczęciu leczenia Bti. Gęstość w grupie LLIN + Bti stopniowo spadała i była niższa niż w grupie tylko LLIN, która pozostała bardzo wysoka. Średnia gęstość larw Culex w późnej fazie rozwoju wynosiła 0,12 [95% CI 0,07–0,15] l/zanurzenie w grupie LLIN + Bti i 1,36 [95% CI 1,11–1,61] l/zanurzenie w grupie tylko LLIN. Średnie zagęszczenie larw Culex w późnej fazie rozwoju było istotnie wyższe w grupie otrzymującej wyłącznie LLIN niż w grupie LLIN + Bti (RR = 11,19; 95% CI 8,83–14,43; P < 0,001).
Przed leczeniem Bti średnie zagęszczenie poczwarek na biedronkę wynosiło 0,59 [95% CI 0,24–0,94] w grupie LLIN + Bti i 0,38 [95% CI 0,13–0,63] w samym LLIN (ryc. 4). Całkowite zagęszczenie poczwarek wynosiło 0,10 [95% CI 0,06–0,14] w grupie LLIN + Bti i 0,84 [95% CI 0,75–0,92] w samej grupie LLIN. Leczenie Bti znacząco zmniejszyło średnie zagęszczenie poczwarek w grupie LLIN + Bti w porównaniu z samą grupą LLIN (OR = 8,30; 95% CI 6,37–11,02; P < 0,001). W grupie LLIN + Bti nie zebrano żadnych poczwarek po listopadzie.
Zmiany w średnim zagęszczeniu poczwarek. Badanie przeprowadzono od marca 2019 r. do lutego 2020 r. w regionie Napier w północnym Wybrzeżu Kości Słoniowej. Długotrwała siatka owadobójcza LLIN, Bti Bacillus thuringiensis Izrael, obróbka Trt
Łącznie zebrano 3456 dorosłych komarów z badanego obszaru. Komary należą do 17 gatunków z 5 rodzajów (Anopheles, Culex, Aedes, Eretmapodites) (Tabela 1). W przypadku wektorów malarii An. gambiae sl był najliczniejszym gatunkiem z udziałem 74,9% (n = 2587), następnie An. gambiae sl. funestus (2,5%, n = 86) i An null (0,7%, n = 24). Odsetek Anna's wealth. gambiae sl w grupie LLIN + Bti (10,9%, n = 375) był niższy niż w grupie LLIN (64%, n = 2212). Osobniki No peace. nli zostały zgrupowane tylko z LLIN. Jednak An. gambiae i An. funestus były obecne zarówno w grupie LLIN + Bti, jak i w grupie samego LLIN.
W badaniach rozpoczętych przed zastosowaniem Bti w miejscu lęgu (3 miesiące), ogólna średnia liczba komarów nocnych na osobę (b/p/n) w grupie LLIN + Bti została oszacowana na 0,83 [95% CI 0,50–1,17], podczas gdy w grupie LLIN + Bti wyniosła 0,72 w grupie LLIN only [95% CI 0,41–1,02] (Ryc. 5). W grupie LLIN + Bti szkody wyrządzone przez komary Culex zmniejszyły się i pozostały niskie pomimo szczytu 1,95 [95% CI 1,35–2,54] bpp we wrześniu po 12. zastosowaniu Bti. Jednak w grupie LLIN-only średni wskaźnik ukąszeń komarów stopniowo wzrastał, osiągając szczyt we wrześniu na poziomie 11,33 [95% CI 7,15–15,50] bp/n. Całkowita częstość występowania ukąszeń komarów była istotnie niższa w grupie LLIN + Bti w porównaniu z grupą LLIN w monoterapii w dowolnym punkcie czasowym badania (HR = 3,66; 95% CI 3,01–4,49; P < 0,001).
Wskaźniki ukąszeń fauny komarów w badanym obszarze regionu Napier w północnym Wybrzeżu Kości Słoniowej od marca 2019 r. do lutego 2020 r. LLIN Długotrwała siatka owadobójcza, Bti Bacillus thuringiensis Izrael, leczenie Trt, ukąszenia b/p/noc/człowiek/noc
Anopheles gambiae jest najczęstszym wektorem malarii w badanym obszarze. Szybkość gryzienia An. Na początku badania gambijskie kobiety miały wartości b/p/n wynoszące 0,64 [95% CI 0,27–1,00] w grupie LLIN + Bti i 0,74 [95% CI 0,30–1,17] w grupie tylko LLIN (rys. 6). W okresie interwencji Bti najwyższą aktywność gryzienia obserwowano we wrześniu, co odpowiada dwunastemu cyklowi leczenia Bti, ze szczytem 1,46 [95% CI 0,87–2,05] b/p/n w grupie LLIN + Bti i szczytem 9,65 [95% CI 0,87–2,05] w/n 5,23–14,07] tylko w grupie LLIN. Całkowita szybkość gryzienia An. W Gambii wskaźnik zakażeń był istotnie niższy w grupie LLIN + Bti (0,59 [95% CI 0,43–0,75] b/p/n) niż w grupie LLIN bez szczepień (2,97 [95% CI 2, 02–3,93] b/p/n). (RR = 3,66; 95% CI 3,01–4,49; P < 0,001).
Prędkość gryzienia Anny. Gambiae sl, jednostka badawcza w regionie Napier, północne Wybrzeże Kości Słoniowej, od marca 2019 r. do lutego 2020 r. Moskitiera LLIN o długim okresie trwałości nasączona insektycydem, Bti Bacillus thuringiensis Izrael, leczenie Trt, ukąszenia b/p/noc/osoba/noc
Łącznie 646 amperów. Gambia jest rozczłonkowana. Ogólnie rzecz biorąc, odsetek lokalnego bezpieczeństwa. Wskaźniki parzystości w Gambii były generalnie >70% w całym okresie badania, z wyjątkiem lipca, kiedy wykorzystano tylko grupę LLIN (plik dodatkowy 3: Rysunek S3). Jednak średni wskaźnik dzietności w badanym obszarze wyniósł 74,5% (n = 481). W grupie LLIN+Bti wskaźnik parzystości utrzymywał się na wysokim poziomie, powyżej 80%, z wyjątkiem września, kiedy wskaźnik parzystości spadł do 77,5%. Jednak w grupie LLIN-only zaobserwowano wahania średnich wskaźników dzietności, przy czym najniższy szacowany średni wskaźnik dzietności wyniósł 64,5%.
Z 389 Ann. Badanie poszczególnych jednostek krwi z Gambii wykazało, że 80,5% (n = 313) było pochodzenia ludzkiego, 6,2% (n = 24) kobiet spożywało mieszaną krew (ludzką i domową), a 5,1% (n = 20) spożywało krew. paszę od zwierząt gospodarskich (bydło, owce i kozy) i 8,2% (n = 32) analizowanych próbek było ujemnych pod kątem mączki krwi. W grupie LLIN + Bti odsetek kobiet otrzymujących krew ludzką wynosił 25,7% (n = 100) w porównaniu do 54,8% (n = 213) w grupie tylko LLIN (plik dodatkowy 5: Tabela S5).
Łącznie 308 amp. P. gambiae zostało przetestowane w celu zidentyfikowania członków kompleksu gatunków i zakażenia P. falciparum (Dodatkowy plik 4: Tabela S4). W badanym obszarze współistnieją dwa „spokrewnione gatunki”, mianowicie An. gambiae ss (95,1%, n = 293) i An. coluzzii (4,9%, n = 15). W grupie LLIN + Bti liczba osobników Anopheles gambiae ss była istotnie niższa niż w grupie LLIN samodzielnie (66,2%, n = 204) (RR = 2,29 [95% CI 1,78–2,97], P < 0,001). Podobny odsetek komarów Anopheles stwierdzono w grupie LLIN + Bti (3,6%, n = 11) i grupie tylko LLIN (1,3%, n = 4) (RR = 2,75 [95% CI 0,81–11 .84], P = .118). Częstość występowania zakażenia Plasmodium falciparum wśród An. SL w Gambii wyniosła 11,4% (n = 35). Wskaźniki zakażenia Plasmodium falciparum. Wskaźnik zakażenia w Gambii był istotnie niższy w grupie LLIN + Bti (2,9%, n = 9) niż w grupie tylko LLIN (8,4%, n = 26) (RR = 2,89 [95% CI 1,31–7,01], P = 0,006). ). W porównaniu do komarów z rodzaju Anopheles, komary z rodzaju Anopheles gambiae miały najwyższy odsetek zakażeń Plasmodium – 94,3% (n=32). U komarów z rodzaju coluzzii odsetek ten wyniósł zaledwie 5,7% (n = 5) (RR = 6,4 [95% CI 2,47–21,04], P < 0,001).
W sumie przebadano 2435 osób z 400 gospodarstw domowych. Średnia gęstość zaludnienia wynosi 6,1 osoby na gospodarstwo domowe. Wskaźnik posiadania LLIN wśród gospodarstw domowych wyniósł 85% (n = 340), w porównaniu z 15% (n = 60) w przypadku gospodarstw domowych bez LLIN (RR = 5,67 [95% CI 4,29–7,59], P < 0,001) (plik dodatkowy 5: tabela S5). Wykorzystanie LLIN wyniosło 40,7% (n = 990) w grupie LLIN + Bti w porównaniu z 36,2% (n = 882) w grupie LLIN bez LLIN (RR = 1,12 [95% CI 1,02–1,23], P = 0,013). Średni ogólny wskaźnik wykorzystania netto w badanym obszarze wyniósł 38,4% (n = 1842). Odsetek dzieci poniżej piątego roku życia korzystających z Internetu był podobny w obu grupach badawczych, przy czym wskaźniki netto użytkowania wyniosły 41,2% (n = 195) w grupie LLIN + Bti i 43,2% (n = 186) w grupie tylko LLIN. (HR = 1,05 [95% CI 0,85–1,29], P = 0,682). Wśród dzieci w wieku od 5 do 15 lat nie było różnicy we wskaźnikach netto użytkowania między 36,3% (n = 250) w grupie LLIN + Bti i 36,9% (n = 250) w grupie tylko LLIN (RR = 1,02 [95% CI 1,02–1,23], P = 0,894). Jednakże w grupie LLIN + Bti moskitiery stosowano rzadziej u osób powyżej 15. roku życia (42,7%, n = 554) niż w grupie LLIN (33,4%, n = 439) (RR = 1,26 [95% CI 1,11–1,43], P <0,001).
Łącznie 2484 przypadki kliniczne odnotowano w Napier Health Center pomiędzy marcem 2018 a lutym 2020. Częstość występowania klinicznej malarii w populacji ogólnej wyniosła 82,0% wszystkich przypadków patologii klinicznej (n = 2038). Roczne lokalne wskaźniki zapadalności na malarię w tym badanym obszarze wynosiły 479,8‰ i 297,5‰ przed i po leczeniu Bti (Tabela 2).
Czas publikacji: 01-07-2024